فصلنامه

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

چکیده

هدف: در این مطالعه، اثر سیلی مارین بر زخم روده بزرگ القا شده با اسید استیک در موش سوری بررسی شده است.
مواد و روش‏ها: 32 موش سوری بالغ نژاد Balb/C به وزن تقریبی 4 ± 36 گرم به 4 گروه 8 تایی تقسیم، گروه کنترل و دست نخورده بدون ایجاد بیماری، گروه شاهد دارای زخم روده (کولیت) بدون تحت درمان و گروه‏های تحت درمان تیمار دارای زخم با تجویز 40 و 80 میلی‏گرم بر کیلوگرم سیلی مارین. موش‏های گروه تیمار روزانه و ابتدا به مدت 14 روز قبل از ایجاد بیماری و سپس به مدت یک هفته بعد از ایجاد بیماری سیلی مارین دریافت کردند. داروها به صورت خوراکی داده شد. برای ایجاد زخم، یک میلی‏لیتر اسید استیک 4 درصد بصورت درون رکتومی تزریق شد. یک هفته بعد از تشخیص زخم، قسمتی از کولون برای مطالعات بافتی برداشته و آسیب‏های کولون به روش مورتی مورد بررسی قرار گرفت. غلظت آنزیم آلکالن فسفاتاز به روش الایزا اندازه گیری شد. میزان ادم بافتی نیز بررسی شد.
نتایج: غلظت آنزیم آلکالن فسفاتاز درگروه دارای زخم افزایش معنی‏دار(05/0>P) را نسبت به گروه کنترل نشان داد، در حالی که در گروه‏های دریافت کننده سیلی مارین این افزایش بطور معنی‏داری (05/0>P) در مقایسه با گروه کولیت جبران شد.
نتیجه گیری: استفاده از سیلی مارین می‏تواند به عنوان یک روش پیشنهادی در درمان بیماری مورد توجه واقع گردد.
 

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Investigation of silymarin effect on colon ulcer induced acetic acid in mice

چکیده [English]

Aim: The aim of this research is the investigation of anti- inflammatory effect of silymarin on the treatment of colon ulcer induced acetic acid in mice Balb/C spicies.
Materials and methods: In this study, 32 mice are divided into 4 groups (n=8).These groups include: control group with no colitis report, the Sham group with colitis report that are not treated and the groups with colitis report that received 40 and 80 mg/kg B.W. of silymarin orally.The groups with silymarin treatment initially received silymarin for 14 days before induction of the disease and then for 1 week after effected by disease. The drugs are fed to the mice per oral. To induce colitis, 1 ml of acetic acid (%4) is injected directly into the rectum. In the one week after induction of colitis, the animals sacrificed and the damages of the colon investigated with Murthy method. Also, the concentration of alkaline phosphatase enzyme measured. Also, tissue oedema  verified.
Results: The results shown the concentration of alkaline phosphatase enzyme has been increased significantly (p < 0.05) in colitis group in comparision with control group whear as the concentration of these enzyme has been decreased significantly (p < 0.05) in treatment groups in comparision with colitis group. Also, acetic acid causes severe inflammation and damages of the colon.
Conclusion: It is concluded treatment utilized silymarin can be considered as a suggestive way.
 
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Mice
  • Acetic acid
  • Colon ulcer
  • Alkaline phosphatase
  • Silymarin

مقاله پژوهشی                                                                                                                          مجله علمی پژوهشی سلول و بافت

                                                                                                                                            جلد 1، شماره 2، زمستان 1389، 28-21

 

 بررسی اثر سیلی مارین بر زخم روده بزرگ القا شده با اسید استیک در موش سوری

 

وحید حمایت خواه جهرمی .Ph.D1*

 

1- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد جهرم، گروه زیست شناسی،جهرم، ایران

* پست الکترونیک نویسنده مسئول: Dr.hemayatkhah@yahoo.com

 

تاریخ دریافت: 24/11/ 1389                               تاریخ پذیرش: 25/12/1389

 


چکیده

هدف: در این مطالعه، اثر سیلی مارین بر زخم روده بزرگ القا شده با اسید استیک در موش سوری بررسی شده است.

مواد و روش‏ها: 32 موش سوری بالغ نژاد Balb/C به وزن تقریبی 4 ± 36 گرم به 4 گروه 8 تایی تقسیم، گروه کنترل و دست نخورده بدون ایجاد بیماری، گروه شاهد دارای زخم روده (کولیت) بدون تحت درمان و گروه‏های تحت درمان تیمار دارای زخم با تجویز 40 و 80 میلی‏گرم بر کیلوگرم سیلی مارین. موش‏های گروه تیمار روزانه و ابتدا به مدت 14 روز قبل از ایجاد بیماری و سپس به مدت یک هفته بعد از ایجاد بیماری سیلی مارین دریافت کردند. داروها به صورت خوراکی داده شد. برای ایجاد زخم، یک میلی‏لیتر اسید استیک 4 درصد بصورت درون رکتومی تزریق شد. یک هفته بعد از تشخیص زخم، قسمتی از کولون برای مطالعات بافتی برداشته و آسیب‏های کولون به روش مورتی مورد بررسی قرار گرفت. غلظت آنزیم آلکالن فسفاتاز به روش الایزا اندازه گیری شد. میزان ادم بافتی نیز بررسی شد.

نتایج: غلظت آنزیم آلکالن فسفاتاز درگروه دارای زخم افزایش معنی‏دار(05/0>P) را نسبت به گروه کنترل نشان داد، در حالی که در گروه‏های دریافت کننده سیلی مارین این افزایش بطور معنی‏داری (05/0>P) در مقایسه با گروه کولیت جبران شد.

نتیجه گیری: استفاده از سیلی مارین می‏تواند به عنوان یک روش پیشنهادی در درمان بیماری مورد توجه واقع گردد.

واژگان کلیدی: سیلی مارین، زخم روده بزرگ، اسید استیک، آلکالن فسفاتاز، موش سوری

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مقدمه

زخم روده بزرگ یک عارضه مزمن است که افراد با سنین مختلف را مبتلا نموده و عوامل التهابی و رادیکال‏های آزاد نقش مهمی در ایجاد آن ایفا می‏نمایند (1 و2) . ارتشاح گلبول‏های سفید و ماکروفاژها به بافت مخاطی روده از علائم این عارضه است (3). گلبول‏های سفید فعال شده در بافت مخاطی روده، با آزاد نمودن رادیکال‏های آزاد موجب پراکسیداسیون لیپیدها، افزایش نفوذپذیری رگهای خونی، افزایش ورود نوتروفیل‏ها به بافت مخاطی و گسترش التهاب می‏گردند. آزاد شدن واسطه‏های التهابی و آنزیم‏ها موجب تخریب دیواره روده، ایجاد زخم، خونریزی و اسهال می‏گردد. رادیکال‏های آزاد همچنین باعث کاهش عوامل آنتی اکسیدانت و افزایش شدت بیماری می‏گردند (4).

کنترل التهاب و کاهش اثرات سوء داروها از اهداف مهم درمان زخم روده می‏باشد. بهترین راه درمان بیماری، استفاده از داروهایی مثل کورتیکواستروئیدها و آمینوسالسیلات‏ها است که دارای اثرات جانبی شدید هستند(5). بنابراین، مطالعات گسترده‏ای جهت کنترل و پیشگیری بیماری انجام می‏شود تا از روش‏های درمان طبیعی از جمله استفاده از مواد آنتی اکسیدانت استفاده گردد (6و7). این مواد قادرند با حذف رادیکال‏های آزاد مانع از تخریب سلول‏ها و بافت‏ها در بدن گردند (8).

سیلی مارین یک ترکیب فلاونوئیدی است که از گیاه خار مریم (Silybum marianum) استخراج می‏شود. این گیاه، یک ساله یا دوساله از خانواده کاسنی است که در اروپا و برخی مناطق آمریکا رشد می‏کند. ماده موجود در عصاره بذر این گیاه شامل سیلی بین، سیلی دیانین و سیلی کرستین می‏باشد(9). این گیاه خاصیت ضد اکسیدانی و ضد التهاب دارد(10). سیلی مارین هم چنین به عنوان پایدار کننده غشای سلولی و افزایش دهنده گلوتاتیون سلولی عمل می‏کندکه مسئول مسمومیت زدایی و حذف رادیکال‏های آزاد در بدن است (11و12). به طور سنتی از این گیاه برای افزایش ترشح شیر، افسردگی و احتقان کبد وکلیه نیز استفاده شده است (13).

سیلی مارین به هورمون‏های استروییدی بسیار شبیه است و این هورمون‏ها از طریق افزایش تولید پروتئین بر میزان بیان ژن‏ها موثرند (9). اثر ضد سرطانی سیلی مارین روی سلول‏های سرطانی پوست، کولون، تخمدان و دستگاه عصبی مطالعه شده است (4). سیلی مارین از لیپوپروکسیداسیون و آسیب غشای سلولی جلوگیری می‏کند (14). بنابراین با توجه به موارد استفاده زیاد سیلی مارین از جنبه‏های مختلف، در این تحقیق، تأثیر آن بر زخم روده بزرگ القا شده توسط اسید استیک در موش‏های سوری که شباهت زیادی به زخم روده در انسان دارد(15) مورد بررسی قرار گرفته است.

 

مواد و روش‏ها

این یک مطالعه تجربی است و در آن کلیه اصول اخلاقی کار با حیوانات آزمایشگاهی که مصوب انجمن آمریکایی SPCA (Society for the Prevention of Cruelty Animals) در سال 2006 است، رعایت شده است. از 32 سر موش سوری نژاد Balb/C به وزن تقریبی 4 ± 36 گرم، تهیه شده از مرکز تحقیقات واکسن و سرم سازی شیراز استفاده شد. حیوانات به خانه حیوانات دانشگاه آزاد اسلامی واحد جهرم منتقل و در شرایط 12 ساعت روشنایی و 12 ساعت تاریکی نگهداری شدند. برای تغذیه موشها از غذای استاندارد فشرده شده (Pellet) استفاده گردید. حیوانات به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند: گروه 1- موش‏های کنترل و دست نخورده بدون ایجاد بیماری. گروه 2- موش‏های شاهد دارای زخم روده ( بدون تحت درمان) که آب مقطر دریافت کردند. گروه 3- موش‏های دارای زخم + 40 میلی‏گرم بر کیلوگرم سیلی مارین دریافت کردند. گروه 4- موش‏های دارای زخم +80 میلی‏گرم بر کیلوگرم سیلی مارین دریافت کردند. با توجه به اینکه در این تحقیق، دوز کشنده سیلی مارین (LD50) 120 میلی‏گرم بر کیلوگرم تعیین گردید، بنابراین از دوزهای زیر کشنده یعنی 40 و 80 میلی‏گرم بر کیلو‏گرم استفاده شد. تیمارها بصورت خوراکی و از طریق گاواژ صورت گرفت. موشهای گروه 3و4 روزانه و ابتدا به مدت 14 روز قبل از ایجاد بیماری و سپس به مدت یک هفته بعد از ایجاد بیماری سیلی مارین دریافت کردند. در بیماری کولیت اولسراتیو درمان و به ویژه پیشگیری از عود مکرر بیماری بسیار مهم است. برخی مطالعات پیشنهاد می‏کند ترکیبات موجود در سیلی مارین (سیلی بین و سیلی کریستین) قادرند در بافت‏های بدن ذخیره و تجمع یابند(18). از طرفی افراد مبتلا به کولیت اولسراتیو حتی بعد از درمان، با بازگشت مجدد بیماری مواجه هستند. بنابراین چون کولیت اولسراتیو به عنوان یک بیماری مزمن مطرح است و هم چنین دارای دوره های بازگشت مکرر است، مصرف سیلی مارین می‏تواند در جلوگیری از برگشت بیماری مؤثر باشد و لذا دلایل مصرف سیلی مارین قبل از ایجاد کولیت می‏تواند همین موضوع باشد. سیلی مارین از شرکت داروسازی مهر دارو ایران تهیه گردید. جهت ایجاد کولیت (زخم) از روش تزریق درون رکتومی اسید استیک استفاده گردید (15). برای انجام این کار، موشها برای مدت 24 ساعت در حالت روزه داری نگه داشته شدند و فقط اجازه مصرف آب داده شد. برای ایجاد کولیت حیوان را بطور مختصر با اتر بیهوش کرده و یک کاتتر به رکتوم حیوان وارد کرده و یک میلی لیتر اسید استیک 4 درصد به درون رکتوم تزریق و بدنبال آن اسید استیک تزریق شده کاملاً پخش می‏شد. یک هفته بعد از تشخیص زخم، موش‏ها با اتر بیهوش و به وسیله سرنگ انسولین از قلب خون‏گیری و به آرامی وارد یک لوله آزمایش استریل شد. سر لوله‏ها توسط پارافیلم بسته و پس ار انعقاد خون، لوله‏ها به آرامی در دستگاه سانتریفیوژ به مدت 10 دقیقه با سرعت 3000 دور قرار داده شد و پس از جدا سازی سرم، نمونه در لوله های اپندورف ریخته شد و غلظت آنزیم آلکالن فسفاتاز به روش الایزا توسط کیت مخصوص ساخت شرکت پیشتاز طب ایران اندازه گیری شد. برای هر موش، 5 سانتی‏متر بخش انتهایی روده بزرگ خارج شد. سپس کولون به صورت طولی برش داده و با سالین سرد تمیز و توزین شد. قسمتی از نمونه بافتی به منظور مطالعات بافتی در بوئن فیکس گردید. برای مطالعات میکروسکوپی نمونه‏های روده بعد از فیکس شدن، در الکل آب گیری و سپس در پارافین قرار داده شد و با میکروتوم دوار(Leitz, Germany) مقاطع 5 میکرونی تهیه و سپس با هماتوکسیلین - ائوزین رنگ آمیزی شدند. درجه‏ی آسیب میکروسکوپی کریپت و شدت التهاب به روش مورتی (16) ارزیابی و نمره دهی گردید. نمره دهی آسیب کریپت به این صورت بود : کریپت سالم (0 ) ، از بین رفتن یک سوم کریپت (1)، از بین رفتن دو سوم کریپت (2) از بین رفتن کل کریپت‏ها و سالم بودن اپیتلیوم (3)، از بین رفتن کل کریپت‏ها و اپیتلیوم (4). 

نتایج به کمک نرم افزار SPSS (نسخه 16) و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میانگین و انحراف معیار داده‏ها محاسبه شدند و 05/0>P به عنوان سطح معنی‏دار آماری در نظر گرفته شد.

 

نتایج

بررسی میکروسکوپی آسیب بافتی و التهاب روده بزرگ:

از بین رفتن وسیع سلول‏های پوششی روده و ارتشاح شدید گلبول‏های سفید در گروه دارای زخم در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد که این تغییرات از مشخصات بیماری زخم روده است (تصاویر1، 2، 3 و 4 و نمودار1).

 

 

نمودار1- اثر سیلی مارین بر روی آسیب‏های میکروسکوپیک روده در موش‏های دارای زخم القا شده با اسید استیک.

*نشان‏دهنده کاهش معنی‏دار التهاب در گروه تیمار در مقایسه با گروه دارای زخم در سطح احتمال ( 05/0P<).

 

 

 

   

شکل1:  ساختمان بافتی روده بزرگدر گروه دارای زخم بدون درمان. همانطورکه مشاهده می گردد مخاط روده آسیب شدیدپیدا کرده است به گونه ای که قابل تشخیص نیست.

A- مخاط         B- زیر مخاط

رنگ آمیزی: هماتوکسیلین – ائوزین،  بزرگ نمایی:x 400

شکل2:  ساختمان بافتی روده بزرگدر گروه دارای زخم بدون درمان. از بین رفتن سلولهای پوشش (1)، از بین رفتن ساختار کریپت (2)، آماس گلبول های سفید (3)

رنگ آمیزی: هماتوکسیلین – ائوزین،  بزرگ نمایی:x 400

   

شکل3: ساختمان بافتی روده بزرگ دارای زخم، درمان شده با سیلی مارین

رنگ آمیزی: هماتوکسیلین ائوزین،  بزرگ نمایی:x 400

شکل4:  ساختمان بافتی روده بزرگ در گروه کنترل

رنگ آمیزی: هماتوکسیلین ائوزین،  بزرگ نمایی:x 400

 

 

مقایسه نمره درجه آسیب و التهاب میکروسکوپی در گروه‏های مختلف  نشان داد که بالاترین نمره مربوط به گروه دارای زخم بدون تحت درمان است (نمودار1).

استفاده از سیلی مارین در مقادیر40 و 80 میلی‏گرم بر کیلوگرم باعث کاهش معنی‏دار (05/0>P) آسیب‏های میکروسکوپی روده و شدت التهاب در مقایسه با گروه دارای زخم گردید که در دوز بالاتر موثرتر بود (نمودار1).

 

نتایج حاصل از غلظت آنزیم آلکالن فسفاتاز:

فعالیت آنزیم آلکالن فسفاتاز بعنوان معیاری از التهاب و آسیب بافتی است. نتایج نشان داد فعالیت این آنزیم در موشهای گروه کولیت افزایش معنی‏داری(05/0>P) نسبت به گروه کنترل داشت در حالیکه در گروه‏های دریافت کننده سیلی مارین کاهش معنی‏دار (05/0>P) غلظت این آنزیم در مقایسه با گروه کولیت مشاهده شد (نمودار2).

 

نمودار 2- اثر سیلی مارین بر غلظت آنزیم الکالن فسفاتاز سرم در گروه‏های مختلف.

* نشان دهنده افزایش معنی‏دار غلظت آنزیم در گروه دارای زخم در مقایسه با گروه کنترل و کاهش معنی‏دار در گروه تیمار نسبت به گروه دارای زخم در سطح احتمال (05/0P<).

 

بررسی ادم بافتی روده:

محاسبه نسبت وزن به طول روده به عنوان معیاری از میزان ادم بافتی می باشد. این نسبت در گروه کولیت القا شده با اسید استیک افزایش معنی داری(05/0>P) نسبت به گروه کنترل نشان داد. استفاده ازسیلی مارین به میزان  40و80 میلی گرم بر کیلوگرم، کاهش معنی داری (05/0>P) در نسبت وزن به طول روده در مقایسه با گروه کولیت نشان داد که موید کاهش میزان ادم بافتی است (نمودار3).

 

نمودار 3- اثر سیلی مارین بر نسبت وزن به طول روده به عنوان معیاری از میزان ادم بافتی در گروه‏های مختلف.

* نشان دهنده افزایش معنی‏دار در گروه دارای زخم در مقایسه با گروه کنترل و کاهش معنی‏دار در گروه تیمار نسبت به گروه دارای زخم در سطح احتمال (05/0P<).

 

بحث

بیماری‏های التهابی روده از شایع ترین بیماری‏های دستگاه گوارش محسوب می‏شود. مطالعات جمعیتی حاضر میزان شیوع این بیماری را تقریبا یک بیمار به ازای هر دویست نفر جمعیت در کشورهای اروپایی تخمین زده اند. تاکنون در کشور ما میزان شیوع دقیق این بیماری مشخص نیست(2). زخم روده بزرگ یک بیماری مزمن التهابی کولون است که عوامل التهابی و رادیکال‏های آزاد نقش بسزایی در بروز آن دارند(1). ارتشاح گلبول‏های سفید و ماکروفاژها به بافت مخاطی روده از علایم بارز این بیماری است(4) . نوتروفیل های فعال شده در بافت مخاطی روده، رادیکال‏های آزاد از جمله یون پر اکسید، رادیکال هیدروکسیل و پر اکسید هیدروژن تولید می‏کنند. این عوامل موجب پراکسیداسیون لیپیدها، افزایش نفوذ پذیری رگهای خونی، افزایش ورود نوتروفیل‏ها به بافت مخاطی و گسترش  التهاب می‏گردند(17).

در حال حاضر بهترین شیوه درمان این بیماری استفاده از داروهای ضد التهابی نظیرکورتیکواستروئیدها و آمینوسالسیلات‏ها است ولی این داروها اثرات جانبی شدید دارند(3) و به همین دلیل مطالعات وسیعی انجام می‏گیرد تا از روشهای درمان طبیعی، بویژه استفاده از مواد آنتی اکسیدانت برای کنترل بیماری استفاده گردد (5). بیماری زخم روده همراه با کمبود چندین ماده غذایی است. کاهش میزان مواد آنتی اکسیدانت از قبیل کاروتنوئیدها، سلنیوم و روی ممکن است در ارتباط با افزایش چرخه استرس اکسیداتیو به دلیل استفاده از آنتی اکسیدانت‏ها توسط بافت‏های ملتهب باشد. آنتی اکسیدانت‏ها قادرند از آسیب‏های بافتی که حاصل آزاد سازی ترکیبات سمی در سلول‏ها هستند، مانع شوند. همچنین از بیماری قلبی، سرطان و عوارض التهابی مثل آرتریت جلوگیری می‏کنند. آنتی اکسیدانت‏ها آسیب ناشی از مواد سمی شیمیایی یا آلوده کننده‏ها را کاهش می‏دهند. ازگیاهان و برخی غذاهای طبیعی از دیرباز برای درمان خیلی از بیماریها استفاده می‏شده است. سیلی مارین دارای اثرات زیادی از جمله اثرات آنتی اکسیدانتی، ضد سرطان، ضد پیری و فرسودگی است.

در مطالعه حاضر اثر سیلی مارین در رفع التهاب مخاط روده در موش‏ها بررسی گردید. نتایج مطالعه اخیر نشان داد که تزریق درون رکتومی اسید استیک موجب از بین رفتن سلول‏های پوششی و کریپت‏های روده می‏شود که از علائم میکروسکوپی بیماری به حساب می‏آید (5).

نتایج تحقیق حاضر بیانگر این است که سیلی مارین در رفع التهاب آسیب‏های بافتی روده مؤثر است و در دوز بالاتر (80 میلی‏گرم بر کیلوگرم) کارآیی بیشتری دارد. احتمالا خواص آنتی اکسیدانتی و ضد التهابی ترکیبات سیلی مارین باعث بهبودی شده است. سیلی مارین یک ترکیب فلاونوئیدی است که از گیاه خار مریم بدست می‏آید و خاصیت آنتی اکسیدانتی بسیار بالایی دارد. این خواص در حیوانات آزمایشگاهی که توسط داروها یا سموم مختلف دچار ضایعات حاد یا مزمن شده‏اند به اثبات رسیده است. ترکیبات آنتی اکسیدانتی می‏توانند با خنثی نمودن رادیکال‏های آزاد جلوی تخریب سلولی ناشی از اثر رادیکال‏های آزاد را بگیرند(5،9و18).

مطالعات نشان می‏دهد سیلی مارین عوامل نسخه برداری هسته‏ای را که در بیان ژن‏های مختلف درگیر در فرایندهای التهاب و ایجاد سرطان نقش دارند مهار می‏کند. تحقیقات حاکی از این است که سیلی مارین فعالیت خود را به واسطه فاکتور نکروزی توموری- آلفا (TNF-α) انجام می‏دهد. این اثرات از طریق مهار فسفریلاسیون و اختلال در عملکرد فاکتور نکروزی توموری- آلفا که جزو فاکتورهای‏های پیش التهابی است القا می‏گردد(19). فاکتور نکروز تومور- آلفا یکی ازعوامل پیش التهابی است که در ایجاد بیماری‏‌های التهابی روده نقش بسزایی دارد. افزایش سطح سرمی این فاکتور در افراد مبتلا به زخم روده (کولیت) موید همین موضوع می‏باشد(20و21).

نتایج تحقیقات انجام شده بر روی مکانیسم عمل ضد التهابی سیلی مارین  نشان می‏دهد که سیلی مارین قادر است لیپوپلی ساکارید فعال کننده ماکروفاژها را مهار کند. القای پروتئین پیش التهابی توسط این پلی‏ساکاریدها انجام می‏شود (21). علاوه بر رادیکال‏های آزاد، اینترلوکین‏ها و پروستاگلاندین‏ها هم در ایجاد کولیت اولسراتیو موثرند(22). پروستاگلاندینE2 به عنوان یک عامل شیمیو تاکسی، تجمع نوتروفیل‏ها در مخاط و تشکیل انواع فعال اکسیژن و آسیب اکسیداتیو در سلول‏ها و تولید اسید آراشیدونیک از فسفولیپیدهای غشای سلول را موجب
می‏شود(23). اسید آراشیدونیک توسط  آنزیم سیکلواکسیژناز به انواع پروستاگلاندین‏ها تبدیل می‏شود. سیکلواکسیژناز در زمان التهاب به وسیله محرک‏های شیمیایی در بافت‏های التهاب دیده ساخته می‏شود (19). مطالعات نشان می‏دهد ترکیبات تشکیل دهنده سیلی مارین (سیلی بین، سیلی دیانین و سیلی کریستین) از  تشکیل پروستاگلاندین‏ها مانع می‏شوند(24). مهار تولید پروستاگلاندین‏ها به وسیله سیلی مارین به طور مشخص به مهار آنزیم سیکلواکسیژناز مرتبط می‏باشد(18).

در بیماری التهابی روده به نظر می‏رسد میکروارگانیسم‏ها بویژه باکتری‏ها آغازگر فرایند التهاب می‏باشند. این باکتری‏ها پروتئین‏هایی تولید می‏کنند که با داشتن خاصیت شیمیوتاکسی باعث هجـوم سلول‏های التهابـی، آزاد شـدن واسطه‏ها و تخـریب

بافتها می‏شوند (25).

تحقیقات نشان می‏دهد هیستامین آزاد شده از ماست سل‏ها در بروز ادم در بافت‏ها نقش دارد. هم چنین از ماست سل‏ها مواد شیمیایی دیگری مثل لکوترین‏ها و فاکتور فعال کننده پلاکتی آزاد می‏شود. احتمالا اثر سیلی مارین بر کاهش میزان ادم بافتی می‏تواند به دلیل اثر ترکیبات سیلی مارین بر سلول‏های ماست سل باشد(26). 

همچنین در این ارتباط می‏توان به اثرات ضد التهابی سیلی مارین در درمان ضایعات سلول‏های پوستی ایجاد شده توسط اشعه فرابنفش اشاره کرد که در تحقیقی توسط Svobodova و همکارانش(27) به اثبات رسیده است.

 

نتیجه گیری

بنابراین چون کولیت اولسراتیو به عنوان یک بیماری مزمن مطرح است و هم چنین دارای دوره‏های بازگشت مکرر می‏باشد، مصرف سیلی مارین می‏تواند در جلوگیری از برگشت بیماری مؤثر باشد. می‏توان چنین نتیجه گیری کرد که سیلی مارین می‏تواند در رفع التهاب روده نقش داشته و موثر باشد و با توجه به اینکه درمان با سیلی مارین اثرات جانبی استفاده از داروهای شیمیایی را ندارد بنابراین می‏تواند به عنوان روشی جهت درمان و پیشگیری از این بیماری مورد استفاده قرار گیرد. نتیجه این مطالعه با تحقیقات Kang و همکاران در سال 2004 و همچنین با تحقیقات Dixit و همکاران درسال 2007 مطابقت دارد(9و19). همچنین نتایچ تحقیقات دیگران بر روی کولیت اولسراتیو نشان می‏دهد سیلی مارین دارای اثرات ضد التهابی و ضد اکسیدانی بسیار قوی می‏باشد(28). پیشنهاد می‏گردد در آینده، تحقیقات گسترده‏تری در مورد اثرات سیلی مارین در سطح ملکولی و آنزیم‏ها انجام گیرد.

 

تشکر و قدردانی

نویسندگان مقاله لازم می‏دانند از مساعدت های بی دریغ معاونت محترم پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی جهرم جهت تامین منابع مالی این طرح تحقیقاتی با عنوان بررسی اثر سیلی مارین بر زخم روده بزرگ القا شده به وسیله اسید استیک، مراتب امتنان و سپاس خویش را به جای آورند.

 

منابع
1. Hanauer SB. Inflammatory bowel disease. N Engl J Med. 1996; 1;334:384-388.
2. Hanauer SB. Inflammatory bowel disease: epidemiology, pathogenesis, and therapeutic opportunities. Inflamm Bowel Dis. 2006; 12 , 3-9.
3. Wang J and Fu YX. Tumor necrosis factor family members and inflammatory bowel disease. Immunol. Rev.2005; 204: 144-155.
4. Radko L and  Cybulski W. Application of silymarin in human and animal medicine.Journal of Pre-Clinical and Clinical Research.2007; 1(1): 022-026.
5. Head KA and  Jurenka JS. Inflammatory bowel disease Part 1: ulcerative colitis,pathophysiology and conventional and alternative treatment options. Altern Med Rev.2003; 8: 247-283.
6. Gassull MA. Review article: the role of nutrition in the treatment of inflammatory bowel disease. Aliment Pharmacol. 2004; 20: 79-83.
7.Geerling BJ, Badart A, Stockbrugger RW and Beumer RJ.Comprehensive nutritional status in recently diagnosed patients with  inflammatory bowel disease compared with population controls. Eur J Clin Nutr. 2000; 54(6):541-21.
8. Pravda J. Radical induction theory of ulcerative colitis .World J Gastroenterol. 2005; 28:2371-3284.
9. Dixit D, Baboota S, Kohli,K. and  Ahmad S. Silymarin: A review of pharmacological aspects and bioavailability enhancement approaches. Indian Journal of Pharmacolo. 2007; 39, Issue 4.
10. Manna SK, Mukhopadhyay A and Aggarwal BB. Silymarin suppresses TNF-induced activation of NF-kappa B, c-Jun N-terminal kinase, and apoptosis.J.Immunol. 1999; 163(12):6800-6809.
11. Feher A, Lang I and Nekam K. Involvement and mechanism of lipid peroxidation in biological system. Biochem. Sci.1990; 15: 129-135.
12. laforge M. Mechanism for the protective effects of silymarin againstcarbon tetrachloride-induced lipid peroxidation and hepatotoxicity in mice.Pharmacol. 1990; 39:2027-2034.
13. Dermar DA. The Review of Natural Product. Lst ed. Facts and Comparisions. St. Louis. 2001; 405-409.
14. Parish RC and Doering PL. Treatment of amanita mashroom poisoning: a review. Vet. Hum. Toxical. 1986; 28: 318-322.
15. Jurjus AR and KhouryNN. Animal models of inflammatory bowel disease. J Pharmacol Toxicol Methods. 2004; 50: 81-92.
 
16.  Murthy SN, Cooper HS, Shim H, Shah RS and et al. Treatment of dextran sulfate sodium-induced murine colitis by intracolonic cyclosporine. Dig Dis Sci. 1993; 38(9):1722-1734.
17. Alarcon DC, MartinM and Maruenda E. Gastric and anti-ulcer activity of silymarin.A lipoxyprogenase inhibitor in rats. J. Pharm. Pharmacol. 1992; 44: 929-931.
18. Saller R, Meier R and  Brignoli R. The use of silymarin in the treatment of liver diseases. Drug . 2001; 285: 693-697.
19. Kang JS, Jeon YJ, Park SK, Yang KH and  et al. Protectionagainst lipopolysaccharide - induced sepsis and inhibition of  interleukin - 1beta and prostaglandin E2 synthesis by silymarin. Biochem Pharmacol. 2004; 67(1):175-81.
20. Brostrom O. Prognosis in ulcerative colitis. Med Clin North Am.1990; 74: 201-218.
21. Toovey S, Hudson E and Hendry WF. Sulfasalazine and male infertility: Reversibility and possible mechanism. Gut. 198; 22:445-451.
22. Dalgleish AG and O’Byrne K. Inflammation and cancer: the role of the immune response and angiogenesis. Cancer Treat Res. 2006; 130:1-38.
23. Almallah YZ, Ewen SW, El-Tahir A, Mowat NA and et al. Distal proctocolitis and n-3 polynasaturated acids(m-3PUFAs): the moucosal effect in situ. J Clin Immunol. 2002; 20(1): 68-76.
24. Durak I, Cetin R, Devrim E and Erguder J. Effects of blaok grape extract on aetivity of DNA turn-over enzymes in concerous and non cancerous human colon tissue: Life Sciennces. 2005; 76:2005-3000.
25. Polyak SJ, Morishima C, Shuhart M.C, Wang CC and et al. Inhibition of T-cell inflammatory cytokines, hepatocyte NF-kappaB signaling,and HCV infection by standardized Silymarin.Gastroenterology. 2007; 132:1925-1936.
26- Shanahan F. Pathogenesis of ulcerative colitis. Lancet. 1993; 342:407-411.
27- Svobodova, A., Zdavilova, A., Maliskova, J.Mikolkava, H. and et al. Silymarin in treatment of cells UVA induced damage to human karatinocyte.J Photochem Photobi.B.(submitted). 2010.
28- Hadi, E., Azadeh, H.T., Reza, R., Maryam, B. and et al.On the benefits of silymarin in murin colitis by improving balance of destructive cytokines and reduction of toxic stress in the bowel cells. Central European journal of biology. 2009; 4(2):204-213.