مقدمه

سرطان روده یکی از مهم­ترین عوامل مرگ و میر در سراسر جهان بوده و به همراه سرطان‏های شش، سینه و پروستات جز مهم ترین سرطان‏های کشنده محسوب می­شود (1). سالانه بیش از 51000 مورد سرطان و 35000 مورد مرگ ناشی از سرطان در ایران گزارش می­شود (2) که در این میان سرطان روده سومین و چهارمین سرطان شایع به ترتیب در مردان و زنان ایرانی است (3). سرطان روده تحت تاثیر فاکتورهای ژنتیکی و محیطی است (2). علاوه بر آن مطالعات اپیدمیولوژیکی تایید می‏کند که سرطان روده به میزان بیشتری نسبت به عوامل ژنتیکی، تحت تاثیر عوامل محیطی قرار دارد (4و5). مارکرهای ژنتیکی / مولکولی در سرطان روده می­تواند تحت تاثیر عوامل محیطی و زمینه ژنتیکی قرار گیرد (2). کارسینوژن‏های متفاوت موجود در رژیم غذایی، موتاسیون‏های نقطه­ای K-ras را القا می‏کنند و پیشرفت سرطان روده را موجب می­شوند. مطالعات انجام شده مشخص کرده است که موتاسیون‏های سوماتیک APC, Kras (Adenomatous polyposis Coli) در پیشرفت موکوس نرمال به کارسینوما در سرطان روده نقش مهمی دارند (6و7و8). نوع رژیم غذایی یکی از مهم ترین فاکتورهای خارجی موثر بر سرطان روده بوده و تخمین زده می­شودکه توسط رژیم غذایی صحیح از 70 درصد سرطان­های روده می­توان پیش­گیری کرد‏‏ (5). تکوین سرطان روده شامل تغییرات ژنتیکی و مولکولی گوناگونی در تکثیرسلول، بقای سلولی، تمایز، مقاومت به آپوپتوزیس، متاستاز و آنژیوژنز تومور است. در طی سرطان روده 189 ژن دچار تغییر می­شوند که تعداد زیادی از آن‏ها پیش از این در سرطان به صورت موتان گزارش نشده­اند (9و10و11). سلول‏های توموری کاهش قابل توجه در محتوای سیتوزین­هاو ژن‏های متیله شده نشان می­دهند. هیپومتیلاسیون سراسری DNA که در سلول های توموری به فراوانی مشاهده می­شود، در سرطان روده یک واقعه اولیه بوده و می‏تواند بیان انکوژن را القا کند. (12). کاهش 8 تا 10 درصد در محتوای متیل سیتوزین در آدنومای روده مشاهد شده است (13و14). احتمالا یکی از انکوژن‏هایی که در طی هیپومتیلاسیون اولیه درسرطان‏زایی روده القا و در نتیجه بیان می شودAQP5 (Aquaporin) است.آکواپورین‏ها، کانال‌های آبی با نفوذ‌پذیری بالا، می‏باشندکه در بسیاری از موجودات از باکتری تا انسان شناسایی شده‏اند (15و16و17). مطالعات گوناگون نشان داده‏اندکه بیان آکواپورین‏های گوناگون در تومورها افزایش یافته است. به عنوان مثال بیان AQP3 در سلول‏های سرطانی کلیه و کارسینومای پوست (18) و بیان AQP5 در سرطان پانکراس و تخمدان، افزایش قابل ملاحظه­ای را نشان می‏دهند (18و19و20). AQP1 در کنترل چرخه سلولی و تومورزایی نقش به سزایی داشته و همراه با  AQP3,5در طی فعالیت لنفوسیت­ها بیان می­گردد که این امر بیانگر نقش و دخالت این پروتئین­ها در تکوین سرطان است (21و22و23). مهار بیان آکواپورین ها توسط فنو باربیتال(Phenobarbital)، استازولامید((acetazolamide، تیوپنتال(thiopental) و ... تکثیر سلول‏های سرطانی، مهاجرت، متاستاز و آنژیوژنز را تحت تاثیر قرار می­دهد (24). با توجه به نقش آکواپورین 5 در سرطانزایی روده، مهار AQP5 می تواند یک راه درمانی جدید علیه سرطان روده باشد. کورکومین یا دی‌فرولویل متان (Diferuloylmethan) که 2 تا 5 درصد زردچوبه را تشکیل می‌دهد، دارای خواص آنتی اکسیدانی، ضد سرطانی، ضد ویروسی و ضد التهابی است(25). کورکومین در بسیاری از رده­های سلولی قادر به القای آپوپتوزیس است (26). همچنین کورکومین قادر است تغییرشکل (27)، تهاجم تومور (28)، آنژیوژنز (29) و متاستاز (30) را از طریق مکانیسم‏های متعددی مهار سازد. بعلاوه کورکومین سلول‏های سرطانی روده را به رادیوتراپی و شیمی درمانی حساس می سازد (31و 32). در تحقیق حاضر برای اولین بار کورکومین به عنوان مهارکننده AQP5 در راستای مهار سرطان‏زایی روده مورد بررسی قرار گرفته است.

مواد و روش‌ها

کشت سلول: سلول‏های اپی‏تلیالی سرطان روده hct116 از انیستیتو پاستور ایران، تهران خریداری شدند. سلول‏ها در محیطDMEM(Dulbecco’s Modified Eagle Medium)  حاوی 10 درصد سرم جنینی گاو FBS                                  (Fetal Bovine Serum) و 100 واحد بر میلی‏لیتر آنتی‏بیوتیک پنی‏سیلین و 100 میکرو گرم بر میلی‏لیتر استرپتومایسین کشت داده شده و در انکوباتور در دمای 37 درجه سانتی‏گراد و CO₂  5 درصد انکوبه شدند.

آنتی بادی و مواد آزمایشگاهی: کورکومین(C1386) از شرکت Sigmaتهیه گردید. آنتی­بادی اولیه AQP5          (Rabbit anti aquaporin5 ab92320) از Abcam خریداری شد. آنتی‏بادی ثانویه کونژوگه شده با FITC از شرکت رازی بیوتک فراهم و رنگ DAPI از Gibco خریداری شد.

قـرص PBS(Phosphate–buffered saline)از- invitrogenGibco خریداری و پـودر MTT(3-(4,5-dimethylthiazol-2-Yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide ) از شرکت Merck آلمان تهیه شد.

سنجش MTT: سلول‏های hct116 (10⁵Í5/1 سلول بر میلی‏لیتر) در پلیت کشت سلولی 24 خانه کشت داده شدند. پس از 24 ساعت، سلول‏ها با محیط کشت به تنهایی (گروه کنترل)، اتانول (گروه شم) و غلظت‏های متفاوت کورکومین (گروه تیمار) شامل غلظت­های10،20،30،50،80،160میکرومولار به مدت 24 و 48 ساعت کشت داده شدند. پس از اتمام زمان مورد نظر، سنجش MTT به منظور بررسی درصد بقای سلول‏ها انجام گردید. بدین ترتیب که100 میکرو لیتر محلول MTT به هر چاهک اضافه شد و سلول‏ها به مدت 4 ساعت در انکوباتور در دمای 37 درجه سانتی‏گراد و به دور از نور انکوبه شدند. سپس محیط کشت رویی تخلیه شده و 1 میلی لیتر ایزوپروپانول به منظور حل شدن کامل بلورهای فورمازان به هر چاهک اضافه گردید. در نهایت میزان جذب در طول موج 570 نانومتر توسط دستگاه اسپکتروفتومتر Milton Roy- Spectronic 21D به دست آمد. تمامی آزمایشات 3 بار تکرار شدند.

ایمونوسیتوشیمی: سلول‏های hct116 توسط تریپسین 25/0 درصد از کف فلاسک جداشده و در پلیت‏های کشت سلول 24 خانه کشت داده شدند. 24 ساعت بعد، سلول‏ها توسط غلظت50 میکرو مولار کورکومین به مدت 48 ساعت تیمار شدند. سپس سلول‏ها توسط PBS (Phosphate Buffer Saline) شسته و در دمای4 درجه سانتی‏گراد به مدت 15 دقیقه توسط فرمالین 4 درصد تثبیت شدند. در ادامه توسط آلبومین سرم گاوی (BSA) 1% در دمای اتاق به مدت 45 دقیقه بلوکه شده و سپس با آنتی‏بادی اولیه ) AQP5رقت 1 به 100 در2/0 درصد PBST/BSA ) به مدت شبانه روز انکوبه گشتند. پس از شستشو با PBST 1/0 درصد (PBS- Tween)، سلول‏ها با آنتی‏بادی ثانویه مناسب کونژوگه با FITC با رقت 1 به 16در PBST/BSA 2/0 درصد به مدت 60 دقیقه در دمای 37 درجه سانتی‏گراد انکوبه شدند. به منظور رنگ آمیزی هسته، سلول‏ها توسط رنگ DAPI(4',6-Diamidino-2-Phenylindole، 1 میکرو گرم بر میلی‏لیتر) به مدت 1 دقیقه رنگ آمیزی شدند. نمونه‏ها پس از شستشو با PBS، توسط میکروسکوپ فلورسنت بررسی شد. سلول‏های کنترل که با آنتی‏بادی اولیه انکوبه نشده و فقط آنتی‏بادی ثانویه را دریافت کردند به عنوان گروه کنترل منفی در نظر گرفته شدند.

آنالیز داده‏ها:جــهـت تـجـزیــه و تـحـلیـل آمـاری داده‌هــا و مــقایــسـه میـانگـین‌هـا از نــرم افــزار Instat3 و  آزمـــون آمــاری پـــارامــتـــریــک ,One-way Analysis of Variance ,(ANOVA) Bonferroni Multiple Comparisons Test استفاده شد. نمودارها از طریق نرم افزار EXCEL رسم شدند.

نتایج

کورکومین مرگ سلولی را در سلول‏های hct116 به روش وابسته به دوز و زمان القا کرد:

سلول‏ها در غیاب و حضور غلظت‏های متفاوت کورکومین (10 تا 160 میکرو مولار) به مدت 24 و 48 ساعت کشت داده شدند. درصد بقای سلول‏ها توسط آزمون MTT سنجیده شد. نتایج این آزمون بیانگر آن بود که میزان بقای سلول های گروه شم و کنترل در مدت زمان 24و 48 ساعت تقریبا یکسان بوده و در نتیجه مرگ سلولی القا شده در گروه تیمار تنها ناشی از تاثیر کورکومین بود. رابطه بین غلظت های مختلف کورکومین و قابلیت حیات سلول­هایhct116 در نمودار 1 ارائه شده است. قابلیت حیات سلول‏ها با افزایش غلظت کورکومین به صورت وابسته به دوز (هم در مدت 24 و هم 48 ساعت) کاهش یافته است. همچنین درصد بقای سلول‏ها در 48 ساعت در غلظت‏های پایین تر از 80 میکرو مولار کورکومین نسبت به تیمار 24 ساعت بیشتر می­باشدکه تصور می شود به تکثیر سلول‏ها در طی زمان وابسته است. تفاوت درصد بقای سلول‏ها تحت تیمار 10و 20 میکرو مولار کورکومین با سلول‏های نمونه شم معنی­دار نیست. در مدت زمان 48ساعت، میزان مرگ سلولی ناشی از کورکومین در غلظت‏های بالاتر از 30میکرومولار با گروه شم اختلاف معنادار دارد. در غلظت 50 میکرو مولار کورکومین، حدود 50 درصد سلول‏ها زنده بودند (IC₅₀)_.

 کورکومین بیان پروتئین AQP5 را درسلولهای سرطانی hct116 کاهش داد

به منظور تاثیر کورکومین بر بیان AQP5 آزمون ایمونوسیتوشیمی انجام گردید. نتایج حاصل از آزمون ایمونوسیتوشیمی مشاهده شده توسط میکروسکوپ فلورسنس بیانگر آن است که میزان پروتئین AQP5 در سلول های تیمار شده با کورکومین در مقایسه با سلول‏های گروه کنترل مثبت که فقط در معرض محیط کشت قرار داشتند کاهش یافته است. شکل 1 نتایج حاصل از این آزمون را نشان می‏دهد.

شکل شماره 1: فتومیکروگراف رنگ­آمیزیایمنوسیتوشیمیایی از کاهش بیانAQP5 در سلول‏های سرطانی HCT116  پس از 48 ساعت تیمار با غلظت 50 میکرومولارکورکومین.

A)سلول‏های گروه کنترل مثـبت که توسط کورکومین تیمار نـشده اند. این سلول ها هیچ کـورکومینی دریافت نـکرده اند و تنها در معرض محیط کشت قرارگرفته اند. بیانAQP5 در این سلول ها در تصویر مشاهده می­شود.

B) بیانAQP5 در سلول‏های تیمار شده با50 میکرومولارغلظتکورکومین. میـزان سطوح AQP5 نسبت به گروه کنترل مثبت کاهـش یافته است.

(C سـلول‏های گروه کنترل منفی که تنها آنتی­بادی ثانویه را دریافت کرده و با آنتی­بادی اولیه انکوبـه نشده است. تصویر حاصـل ازاین سلول‏ها بیانگرآن است که رنگ سبز مشاهده شده در گروه کنترل مثبت و تیماری ناشی از رنگ آنتی­بادی ثانویه نیست و سطوح پروتئین را نشان می­دهد.

D)به منظور تشخیص جایگاه هسته، از رنگDAPI جهت رنگ آمیزی هسته استفاده شد (بزرگنماییX200)

نمودار 1: تاثیر سیتوتوکسیک کورکومین بر سلولهای HCT116. سلول‏ها در معرض محیط کشت به تنهایی، اتانول( حلال کورکومین) و غلظتهای متفاوت کورکومین به مدت 24 و 48 ساعت قرار گرفتند. درصد بقای سلول ها با آزمون MTT سنجیده شد. تمامی داده­ها نتیجه سه بار آزمایش بوده و میزان معناداری در مقایسه با گروه شم ( دریافت کننده اتانول) توسطone-way ANOVA سنجیده شد.  24h) : *   P<0.05 و *** P<0.001) (48h : **  P<0.01 و *** P<0.001)

بحث

در مطالعه حاضر کورکومین بقا و تکثیر سلولهای سرطانی روده hct1116 را در الگویی وابسته به زمان و دوز کاهش داد. در این تحقیبق مکانیسم عمل کورکومین در سلولهای سرطانی روده از طریق مهار AQP5 بررسی شد و نتایج حاصل از میکروسکوپ فلوئورسنت مشخص کرد که کورکومین قادر است بیان AQP5 را در این سلول‏ها کاهش دهد. خواص آنتی اکسیدانی کورکومین تقریبا 30 سال پیش مطرح شد (33). تاکنون مکانیسم عمل کورکومین در سرطان روده از جهات گوناگونی مورد بررسی قرار گرفته است. کورکومین قادر به مهار فعالیت فاکتور هسته ای کاپا است(34). کورکومین باعث کاهش بیان سایکلین D,E در سلول‏های سرطانی روده شده و کلیواژ β کاتنین و در نتیجه کاهش فعالیت کمپلکس β کاتنین/TCF را در سلول‏های سرطانی روده hct116 القا می­کند (35و36). βکاتنین، فاکتوری کلیدی در آغاز سرطانزایی روده است و بیان آن در نمونه‏های به دست آمده از بیماران مبتلا به سرطان روده افزایش قابل ملاحظه‏ای را نشان می­دهد (37(.کورکومین قادر است بیان پروتئین Bcl2 وEgr1 را در سلول‏های hct116 کاهش داده و با مهار بیان رسپتور فاکتور رشد اپیدرمی و تنظیم سیگنالینگAKT/ MTOR از رشد آنها جلوگیری کند (38،39و40). تاکنون مطالعات چندی آپوپتوز القا شده توسط کورکومین را در سلول hct116 گزارش کرده‏اند (41، 42و43). AQP5 در سرطان‏زایی روده نقش بسیار مهمی داشته و توانایی کورکومین در مهار بیان آن، مدرکی مهم در جهت اثبات قدرت پیش گیری کننده این ماده در سرطان روده است. مکانیسمی که علی‏رغم تلاش­های گسترده در طی سالیان اخیر در باب یافتن مکانیسم‏های پیش­گیری کننده کورکومین، نه تنها در سرطان روده بلکه در هیچ سرطانی مورد توجه قرار نگرفته است. Woo و همکارانش در سال 2008 گزارش کردند که بیان نابه جای AQP5 انسانی تغییرات فنوتیپی بسیاری مشخصه Transformation هم در محیط Ivivo و هم In vitro القا می‏کند(44). AQP3 تنها نوع آکواپورین، است که در اپی­تلیوم نرمال روده بیان می‏شود (45). مطالعات انجام شده توسط Moon و همکارانش نشان داد کهAQP1, AQP3, AQP5 در سلول‏های سرطانی روده شامل DLD1, HCT116, SW480, W489, HT20, H455 بیان می­شود. مهم آن که بیان آکواپورین 1و5 در مراحل اولیه تکوین سرطان روده القا شده و این بیان تا آخرین مراحل تکوین حفظ می‏شود. این مشاهده بیانگر نقش AQPs در سرطانزایی روده بوده و این احتمال را بر می­انگیزد که بیان AQP یک نیروی آغازی و به پیش برنده در سرطان‏زایی روده است. بیان حداقل سه نوع آکواپورین در سلول‏های سرطانی روده، نشان دهنده آن است که سلول‏های توموری برای هماندسازی و بقا نیاز به چندین AQP دارند و این امر به آنها نسبت به سلول‏های نرمال که فقط یک نوع آکواپورین دارند در تکثیر و بقا برتری می‏بخشد (45). AQP5 از طریق فسفوریلاسیون در سایت پروتئین کیناز A، واقع در لوپ سیتوپلاسمیکیD خود، قادر است مسیرسیگنالینگ RAS را در سلول مورد هدف قرار دهد. به علاوه مطالعات Kang و همکارانش (46) نشان داد که AQP5 قادر به افزایش فسفوریلاسیون ERK(Extracellular signal regulated kinase) در سلول‏های سرطانی روده می‏باشد در صورتی که AQP1.AQP3 هیچ تاثیری بر افزایش فسفوریلاسیون ERK نداشته، و لذا برخلاف AQP5 بر روی انتقال سیگنال داخل سلولی اثری ندارند. همچنین Kang مشاهده کرد که AQP5 انسانی فسفوریلاسیون پروتئین رتینوبلاستوما را از طریق کمپلکس‏ سایکلین D₁ / CDK4 افزایش می‏دهد. در واقع خصوصیت انکوژنیک AQP5 توسط فعال کردن              ERK/ RAS/ RB به پیش می­رود (46). تومورهای اپی تلیالی ایجاد نمی­شوند، مگر آن که مسیرهای مهار تومور، P53, RB، غیرفعال شده باشند. AQP5 با تداخل در این مسیرها نقش حائز اهمیتی در تومورزایی دارد (47). در حال حاضر مهارکننده‏های AQP که کاندیدای مناسب برای درمان‏های کلینیک باشند وجود ندارد. هر چند چندین آکواپورین توسط ترکیباتی چون جیوه و طلا مهار شده‏اند (48) ولی این یون‏های فلزی در عملشان غیر انتخابی بوده و بسیار سمی هستند. در این مطالعه تاثیر کاهندگی بیان AQP5 توسط کورکومین بررسی شد و نتایج بیانگر آن است که کورکومین قادر به کاهش این بیان است و این احتمال را ایجاد می­کند که شاید کورکومین بتواند بلوکر مناسبی برای AQP5 باشد. مهم آن که بی­خطر بودن کورکومین تا کنون ثابت شده و مطالعات نشان داده‏اند که حتی دوز 12میلی‏گرم در روز به راحتی قابل تحمل است (49). به طور قطع این نیازمند مطالعات بیشتر و دقیق‏تر است.

نتیجه گیری

کورکومین قادر است بیان AQP5 را در سلول‏های سرطانی روده hct116 کاهش دهد و لذا ممکن است به عنوان مهار کننده AQP5 سرطان‏زایی روده را به تعویق بیاندازد.

تشکر و قدردانی

این کار در آزمایشگاه سلولی تکوینی، دانشکده علوم زیستی دانشگاه خوارزمی انجام گردیده و ازحمایتهای این مرکز بهره‏مند بوده است. از انیستیتو پاستور ایران نیز در راستای انجام این پژوهش قدردانی می‏شود.

منابع

1. Labianca R, Beretta G, Gatta G, Braud F, et al. Colon cancer. Critical Reviews in Oncology/ Hematology. 2004; 51: 145–170.

2. Malekzadeh R, Bishehsari F, Mahdavinia M, Ansari R. Epidemiology and Molecular Genetics of Colorectal Cancer in Iran: A Review. Arch Iranian Med. 2009; 12 (2): 161-169.

3. Naghavi, M. Death report from 23 provinces in Iran.1^th Ed. Ministry of Health and MedicalEducation; Tehran. 2004.

4. Franco A, Sikalidis JA, Herruzo S. Colorectal cancer: influence of diet and lifestyle factors. Rew Esp Enferm Dig. 2005; 97: 432-448.

5. Stewart BW, Kleihus P. editors. World Cancer Report. Lyon: IARCPress. 2003.

6. Slattery ML, Curtin K, Anderson K, Ma KN, et al. Associations between dietary intake and Ki-ras mutations in colon tumors: a population-based study. Cancer Res. 2000; 60: 6935-6941.

7. Brink M, Weijenberg MP, Anton FPM, De Goeij AF, et al. Fat and K-ras mutations in sporadic colorectal cancer in The Netherlands Cohort Study. Carcinogenesis. 2004; 25: 1619-1628.

8. Bishehsari F, Mahdavinia M, Malekzadeh R, Verginelli F, et al. Patterns of K-ras mutation in colorectal carcinomas from Iran and Italy (a Gruppo Oncologico dell’ItaliaMeridionale study): influence of microsatellite instability status and country of origin. Annals of Oncology. 2006; 17: 92-96.

9. Janakiram NB, Rao CV. Molecular markers and targets for colorectal cancer prevention. Acta Pharmacol. Sin. 2008; 29(1): 1-20.

10. Lea IA, Jackson M, Dunnick JK. Genetic pathways to colorectal cancer. Mutation Research. 2009; 670(1-2): 96-98.

11. Wood LD, Parsons DW, Jones S, Lin J, et.al. The genomic landscapes of human breast and colorectal cancers. Science. 2007; 318(5853): 1108 – 1113.

12. Ehrlich M. DNA hypomethylation in cancer cells. Epigenomics. 2009; 1(2): 239-259.

13. Frigola J, Sole´ X, Paz MF, Moreno V, et al. Differential DNA hypermethylation and hypomethylation signatures in colorectal cancer. Human Molecular Genetics. 2005; 14: 19-326.

14. Carmona F, Esteller M. Epigenomics of human colon cancer. Mutation Research. 2010; 693(1): 53-60.

15. Verkman AS. More than just water channels: unexpected cellular roles of aquaporins. J Cell Sci. 2005; 118: 3225-3232.

16. Nico B, Ribatti D. Aquaporins in tumor growth and angiogenesis. Cancer Letters. 2010; 294: 135-138.

17. Kruse E, Uehlein N, Kaldenhoff R. The aquaporins. Genome Biology. 2006; 7:206.

18. Chae YK, Kang SK, Kim MS, Woo J, et al. Human AQP5 Plays a Role in the Progression of Chronic Myelogenous Leukemia (CML). PLoS ONE. 2008; 3(7): e2594.

19. Woo J, Lee J, Kim MS, Jang SJ, et al. The effect of aquaporin 5 overexpression on the Ras signaling pathway. Biochemical and Biophysical Research Communications. 2008; 367: 291-298.

20. Yang J, Shi Y, Cheng Q, Deng L. Expression and localization of aquaporin-5 in the epithelial ovarian tumors. Gynecologic Oncology. 2006; 100(2): 294-299.

21. Hoque MO, Soria JC, Woo J, Lee T, et al. Aquaporin 1 is overexpressed in lung cancer and stimulates NIH-3T3 cell proliferation and anchorage-independent growth. Am. J. Pathol. 2006; 168(4): 1345-1353.

22. Chae YK, Woo J, Kim M, Kang SK, et al. Expression of Aquaporin 5 (AQP5) Promotes Tumor Invasion in Human Non Small Cell Lung Cancer. PLoS ONE. 2008; 3(5): e2162.

23. Moon C, Rousseau R, Soria JC, Hoque MO, et al. Aquaporin expression in human lymphocytes and dendritic cells. Am. J. Hematol. 2004; 75: 128-133.

24. Monzani E, Shtil AA, La Porta CA. The water channels, new druggable targets to combat cancer cell survival, invasiveness and metastasis. Curr. Drug Targets. 2007; 8:1 132-1137.

25. Aggarwal BB, Surh YJ, Shishodia Sh. The Molecular Targets and Therapeutic Uses of Curcumin in Health and Disease . Springer Science+ Business Media. 2007; 587: 197-213.

26. Reuter S, Eifes S, Dicato M, Aggarwal BB, et.al. Modulation of anti-apoptotic and survival pathways by curcumin as a strategy to induce apoptosis in cancer cells.     biochemical pharmacology. 2008; 76: 1340 – 1351.                                                  

27. Masamune A, Suzuki N, Kikuta K, Satoh M, et.al. Curcumin blocks activation of pancreatic stellate cells. J. Cell. Biochem. 2006; 97 (5): 1080-1093.                         

28. Lin SS, Lai KC, Hsu SC, Yang JS, et al. Curcumin inhibits the migration and invasion of human A549 lung cancer cells through the inhibition of matrix metalloproteinase-2 and -9 and Vascular Endothelial Growth Factor (VEGF). Cancer Letters. 2009; 285: 127-133.

29. Bae MK, Kim SH, Jeong JW, Lee YM, et al. Curcumin inhibits hypoxia-induced angiogenesis via downregulation  of HIF-1. Oncol. Rep. 2006; 15(6): 1557-1562.

30. Aggarwal BB, Shishodia S, Takada Y, Banerjee S, et al. Curcumin suppresses the paclitaxel-induced nuclear factor-kappaB pathway in breast cancer cells and inhibits lung metastasis of human breast cancer in nude mice. Clin Cancer Res. 2005; 11(20): 7490-7498.                                                                                                                           

31. LI L, Ahmed B, Mehta K, Kurzrock R. Liposomal curcumin with and without oxaliplatin: effects on cell growth, apoptosis, and angiogenesis in colorectal cancer. Mol cancer Ther. 2007; 6(4): 1276- 1282.

32. Kunnumakkara AB, Diagaradjane P, Guha S, Deorukhkar A, et al. curcumin sensitizes human colorectal cancer xenogrfts in nude mice to gamma- radiation by targeting nuclear factor kappa B-regulated gene products. Clin Cancer Res. 2008; 14(7): 2128- 2136.

33. Hail N, Cortes M, Drake EN, Spallholz JE. Cancer chemoprevention: A radical perspective. Free Radical Biology & Medicine. 2008; 45: 97-110.

34. Goel A, Kunnumakkara AB, Aggarwal BB. Curcumin as ‘ Curecumin: from kichen to clinic. Biochemical pharmacology. 2008; 75(4): 787-809.

35. Narayan S. Curcumin, a multi-functional chemopreventive agent, blocks growth of colon cancer cells by targeting beta-catenin-mediated transactivation and cell-cell adhesion pathways. J Mol Histol. 2004; 35(3):301-307.

36. Thangapazham RL, Sharma A, Maheshwari RK. Multiple Molecular Targets in Cancer Chemoprevention by Curcumin. The AAPS Journal. 2006; 8: 443-449.

37. Kunnumakkara AB, Guha S, Aggarwal BB. Curcumin and colorectal cancer: Add spice toyour life.Current colorectal cancer reports. 2009; 5: 5-14.

38. Johnson SM, Gulhati P, Arrieta I, Wang X, et al. Curcumin Inhibits Proliferation of Colorectal Carcinoma by Modulating Akt/mTOR Signaling. Anticancer Research. 2009; 29(8): 3185-3190.

39. Chen A, Xu J, Johnson AC. Curcumin inhibits human colon cancer cell growth by suppressing gene expression of epidermal growth factor receptor through reducing the activity of the transcription factor Egr-1. Oncogene. 2006; 25: 278-287.

40. Shankar S, Srivastava RK. Involvement of Bcl-2 family members, phosphatidylinositol 3’-kinase/AKT and mitochondrial p53 in curcumin (diferulolylmethane) induced apoptosis in prostate cancer. Int J Oncol. 2007; 30(4): 905-18.

41. Watson JL, Hill R, Yaffe PB, Greenshields A, et al. Curcumin causes superoxide anion production and p53-independent apoptosis in human colon cancer cells. Cancer Letters. 2010; 297: 1-8.

42. Watson JL, Hill R, Lee PW, Giacomantonio CA, et al. Curcumin induces apoptosis in HCT-116 human colon cancer cells in a p21-independent manner. Experimental and Molecular Pathology. 2008; 84: 230-233.

43. Agarwal B, Swaroop P, Protiva P, Raj SV, et.al. Cox-2 is needed but not suffi cient for apoptosis induced by Cox-2 selective inhibitors in colon cancer cells. Apoptosis. 2003; 8(6): 649-654.

44. Woo J, Lee J, Chae YK, Kim MS, et.al. Overexpression of AQP5, a putative oncogene, promotes cell growth and transformation. Cancer Letters. 2008; 264(1): 54-62.

45. Moon C, Soria JC, Jang SJ, Lee J, et.al. Involvement of aquaporins in colorectal carcinogenesis. Oncogene. 2003; 22: 6699-6703.

46. Kang SK, Chae YK, Woo J, Kim MS, et.al. Role of Human Aquaporin 5 In Colorectal Carcinogenesis. The American Journal of Pathology. 2008; 173(2): 518-525.

47. Vogelstein B, W Kinzler K. Cancer genes and the pathways they control. Naturemedicine. 2004; 10(8): 789-799.

48. Niemietz CM, Tyerman SD. New potent inhibitors of aquaporins: silver and gold compounds inhibit aquaporins of plant and human origin. FEBS Lett. 2002; 531(3): 443-447.

49. Anand P, Aggarwal BB, Kunnumakkara AB, Newman R.A. Bioavailability of curcumin: problemsandpromises.Mol.Pharm. 2007; 4(6): 807-818.