زهره قمبری؛ محمد نبیونی؛ هانیه جلالی؛ لطیفه کریم زاده
چکیده
هدف: در پژوهش حاضر بیان ژن Cdc42 در سلول‌های Calu-6 مربوط به کارسینومای ریه با استفاده از سیستم مهاری shRNA کاهش یافته و اثرات این کاهش بر رشد و تکثیر سلولی بررسی شد.مواد و روش‌ها: بهمنظور کاهش بیان ژن Cdc42 از مکانیسم مهاری shRNA استفاده شد. سیستم لنتی‌ویروسی برای رسانش shRNA اختصاصی ژن Cdc42 به سلول‌های Calu-6 انتخاب شد. لنتی‌ویروس‌های نوترکیب به‌کمک ...
بیشتر
هدف: در پژوهش حاضر بیان ژن Cdc42 در سلول‌های Calu-6 مربوط به کارسینومای ریه با استفاده از سیستم مهاری shRNA کاهش یافته و اثرات این کاهش بر رشد و تکثیر سلولی بررسی شد.مواد و روش‌ها: بهمنظور کاهش بیان ژن Cdc42 از مکانیسم مهاری shRNA استفاده شد. سیستم لنتی‌ویروسی برای رسانش shRNA اختصاصی ژن Cdc42 به سلول‌های Calu-6 انتخاب شد. لنتی‌ویروس‌های نوترکیب به‌کمک لیپوفکتامین و از طریق ترانسفکشن همزمان سه پلاسمید pMD2G، psPAX2 و p-GFP-C-shLenti بهدرون سلول‌های 293T تولید شد. سلول‌های Calu-6 تحت تیمار با لنتی‌ویروس نوترکیب قرار گرفتند. صحت ترانسداکشن با میکروسکوپ فلورسنس مورد بررسی قرار گرفت. بررسی ماندگاری زیستی سلول‌های Calu-6، با انجام سنجش MTT انجام شد.نتایج: بررسی‌های میکروسکوپ فلورسنس در 48 ساعت پس از ترانسفکشن نشان داد حدود 80 درصد سلول‌های 293T ترانسفکت شدند.نتایج میکروسکوپ فلورسنس پس از تیمار سلول‌های Calu-6 با ویروس نشان دهنده صحت ترانسداکشن این سلول‌ها است سنجش MTT نیز نشان داد که سرعت رشد سلول‌های ترانسداکت شده با لنتی‌ویروس حاوی Cdc42-shRNA در مقایسه با سلول‌های کنترل، 58 درصد و نسبت به سلول‌های کنترل منفی 40 درصد کاهش یافت.نتیجه‌گیری: لنتی‌ویروس‌های نوترکیب، وکتورهای مناسبی جهت انتقال shRNA-Cdc42 به سلول‌های Calu-6 بوده و این انتقال منجر به کاهش تکثیر سلول‌های Calu-6 شد. کاهش میزان تکثیر سلول‌های سرطان ریه بهواسطه سیستم مهاری لنتی‌ویروسی- shRNA یک اثر پایدار و طولانی مدت می‌باشد که می‌تواند در ژن‌درمانی این سرطان مورد توجه قرار گیرد.
محسن بصیری؛ مهرداد بهمنش؛ یاسر تهمتنی؛ آزاده مرادمند؛ حسین بهاروند
چکیده
هدف: در این مطالعه کارایی روش انتقال ژن به روش لنتی‌ویروسی و بیش‌بیان ژن با پروموتر سایتومگالوویروس (CMV) بررسی و تاثیر کوچک‌‌مولکول (small molecules) های مهارکننده مسیرهای اپی‌ژنتیکی بر بیش‌بیان ژن ارزیابی شده‌است. مواد و روش‌ها: سلول‌های ES موشی با مقادیر مختلف لنتی‌ویروس بیان کننده پروتئین فلورسنت سبز (green fluorescent protein; GFP) تراریخت ...
بیشتر
هدف: در این مطالعه کارایی روش انتقال ژن به روش لنتی‌ویروسی و بیش‌بیان ژن با پروموتر سایتومگالوویروس (CMV) بررسی و تاثیر کوچک‌‌مولکول (small molecules) های مهارکننده مسیرهای اپی‌ژنتیکی بر بیش‌بیان ژن ارزیابی شده‌است. مواد و روش‌ها: سلول‌های ES موشی با مقادیر مختلف لنتی‌ویروس بیان کننده پروتئین فلورسنت سبز (green fluorescent protein; GFP) تراریخت شده و درصد سلول‌های بیان‌کننده GFP با روش فلوسایتومتری اندازه‌گیری شد. ماندگاری بیان GFP در مدت هشت روز بررسی گردید. به‌کمک لنتی‌ویروس بیان‌کننده ژن فاکتور رونویسی پانکراسی و دئودنومی 1 (Pdx1)، تاثیر تیمار کوچک‌مولکول‌های 5-آزاسایتادین (5-AZA)، DZNep و BIX01294 بر سیستم بیانی ارزیابی شد. نتایج: انتقال لنتی‌ویروسی ژن به سلول‌های ES با استفاده از ضریب آلوده‌سازی (Multiplicity of infection; MOI) 10 و 20 موجب تراریخت شدن بیش از 90 درصد این سلول‌ها شد. با این‌حال، بیان ژن انتقال‌یافته در طول هشت روز کاهش چشمگیر داشت. کوچک‌‌مولکول 5-AZA در محیط کشت تسهیل‌کننده تمایز (permissive)، بیان ژن از سیستم لنتی‌ویروسی را 5/2 برابر افزایش داد. همچنین DZNep در محیط‌های پر توانی (pluripotency) و تسهیل‌کننده تمایز موجب افزایش بهترتیب 5/26 و 9/5 برابری بیان ژن شد. بیان ژن Pdx1 داخلی خود سلول نیز در تیمار با DZNep افزایش یافت. نتیجه‌گیری: انتقال لنتی‌ویروسی ژن با MOI بیش از 10، روشی کارآمد برای انتقال ژن به سلول‌های ES موشی است، اما این روش به‌همراه استفاده از پروموتر CMV موجب خاموش شدن بیان ژن در درازمدت می‌شود. تیمار با DZNep موجب فعال شدن این سیستم بیانی می‌شود. اما می‌تواند با تاثیراتی بر بیان سایر ژن‌های سلول نیز همراه باشد.
