سحر ابراهیم‌زاده؛ فروغ سنجریان
چکیده
هدف: هدف این مطالعه القای کالوس و تولید سوسپانسیون سلولی از گیاه دارویی شناخته شده سیاه‌دانه Nigella sativa)) و به‌دنبال آن تاثیر الیسیتورهای سالیسیلیکاسید و متیلجاسمونات برروی مقدار و توان آنتی اکسیدانتهای آن بود.مواد و روشها: از برگهای لپهای گیاه، کالوس تهیه شد. سپس استقرار کشت سوسپانسیون سلولی با استفاده از کالوس مناسب، ...
بیشتر
هدف: هدف این مطالعه القای کالوس و تولید سوسپانسیون سلولی از گیاه دارویی شناخته شده سیاه‌دانه Nigella sativa)) و به‌دنبال آن تاثیر الیسیتورهای سالیسیلیکاسید و متیلجاسمونات برروی مقدار و توان آنتی اکسیدانتهای آن بود.مواد و روشها: از برگهای لپهای گیاه، کالوس تهیه شد. سپس استقرار کشت سوسپانسیون سلولی با استفاده از کالوس مناسب، انجام شد. سلولها تحت تیمار با الیسیتورهای سالیسیلیکاسید و متیلجاسمونات قرار گرفتند و محتوی فنل کل و کارتنوئیدها در آنها سنجش شد. توان آنتیاکسیدانتی باروش FRAP اندازهگیری شد.نتایج: نتایج نشان داد که تیمارها تاثیر معنیداری بر وزنتر کالوس ندارند اما وزن خشک کالوس تیمارشده با سالیسیلیکاسید به‌طور معنیداری کاهش مییابد. بیشترین مقدار محتوی فنل کل در کشت کالوس و سوسپانسیون سلولی در تیمار با سالیسیلیکاسید مشاهده شد. تیمار سوسپانسیون سلولی با هر دو الیسیتور باعث افزایش معنیدار مقدار فلاونوئیدها شد. توان آنتیاکسیدانتی سوسپانسیون سلولی نیز در تیمارها افزایش معنیداری یافت که این افزایش در تیمار متیلجاسمونات کم‌تر بود.نتیجهگیری: باتوجه به‌نتایج به‌دست آمده به‌نظر میرسد الیسیتور سالیسیلیکاسید در سوسپانسیون سلولی سیاه‌دانه باعث القای بیشتر پاسخ نسبت به الیسیتور متیلجاسمونات شده و در نتیجه باعث القای بیشتر خاصیت آنتیاکسیدانتی میشود.
طاهره حسنلو؛ سحر اسکندری؛ فرزانه نجفی
چکیده
هدف: اثرات غلظتهای مختلف کیتوزان (با وزن مولکولی کم) بهعنوان الیسیتور، بر رشد و تولید سیلیمارین و شاخصهای بیوشیمیایی در ریشههای مویین گیاه خار مریم بررسی شد. مواد و روشها: غلظتهای مختلف کیتوزان (0، 5، 10، 20 و 30 میلیگرم در 50 میلیلیتر محیط کشت) به محیط کشت ریشههای مویین خار مریم (30 روزه) اضافه شد و نمونه برداری 12 ...
بیشتر
هدف: اثرات غلظتهای مختلف کیتوزان (با وزن مولکولی کم) بهعنوان الیسیتور، بر رشد و تولید سیلیمارین و شاخصهای بیوشیمیایی در ریشههای مویین گیاه خار مریم بررسی شد. مواد و روشها: غلظتهای مختلف کیتوزان (0، 5، 10، 20 و 30 میلیگرم در 50 میلیلیتر محیط کشت) به محیط کشت ریشههای مویین خار مریم (30 روزه) اضافه شد و نمونه برداری 12 ، 24، 48، 72، 96 و 120 ساعت پس از تیمار انجام شد. مقدار سیلیمارین، فعالیت آنزیمهای گایاکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و میزان H2O2 در نمونهها اندازهگیری شد. نتایج: بیشترین وزن خشک 48 و 96 ساعت پس از اعمال 10 میلیگرم کیتوزان در محیط کشت مشاهده شد. تجمع سیلیمارین نیز به‌طور قابل ملاحظهای از 37/0 در نمونههای شاهد، به mg g-1 DW19/1 در نمونههای تیمار شده رسید، که 4/1 برابر بیشتر از نمونههای کنترل بود. گایاکول پراکسیداز بهوسیله کیتوزان فعال شد و 120 ساعت پس از تیمار به بیشترین میزان خود رسید ∆OD g-1 FW min-1) 86/21(، که 2/2 برابر بیشتر از کنترل بود. روند افزایشی فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز تا 96 ساعت پس از اعمال ادامه پیدا کرد (∆ODg-1 FW 14/5). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که این الیسیتور، باعث افزایش تجمع سیلیمارین میشود. افزایش فعالیت آنزیمها در نتیجه افزایش مهار رادیکالهای آزاد اتفاق میافتد و مبین واکنش به تنشهای اعمال شده توسط کیتوزان است.
