چکیده
هدف: در این مطالعه، اثر سیلی مارین بر زخم روده بزرگ القا شده با اسید استیک در موش سوری بررسی شده است.مواد و روشها: 32 موش سوری بالغ نژاد Balb/C به وزن تقریبی 4 ± 36 گرم به 4 گروه 8 تایی تقسیم، گروه کنترل و دست نخورده بدون ایجاد بیماری، گروه شاهد دارای زخم روده (کولیت) بدون تحت درمان و گروههای تحت درمان تیمار دارای زخم با تجویز 40 و 80 میلیگرم ...
بیشتر
هدف: در این مطالعه، اثر سیلی مارین بر زخم روده بزرگ القا شده با اسید استیک در موش سوری بررسی شده است.مواد و روشها: 32 موش سوری بالغ نژاد Balb/C به وزن تقریبی 4 ± 36 گرم به 4 گروه 8 تایی تقسیم، گروه کنترل و دست نخورده بدون ایجاد بیماری، گروه شاهد دارای زخم روده (کولیت) بدون تحت درمان و گروههای تحت درمان تیمار دارای زخم با تجویز 40 و 80 میلیگرم بر کیلوگرم سیلی مارین. موشهای گروه تیمار روزانه و ابتدا به مدت 14 روز قبل از ایجاد بیماری و سپس به مدت یک هفته بعد از ایجاد بیماری سیلی مارین دریافت کردند. داروها به صورت خوراکی داده شد. برای ایجاد زخم، یک میلیلیتر اسید استیک 4 درصد بصورت درون رکتومی تزریق شد. یک هفته بعد از تشخیص زخم، قسمتی از کولون برای مطالعات بافتی برداشته و آسیبهای کولون به روش مورتی مورد بررسی قرار گرفت. غلظت آنزیم آلکالن فسفاتاز به روش الایزا اندازه گیری شد. میزان ادم بافتی نیز بررسی شد.نتایج: غلظت آنزیم آلکالن فسفاتاز درگروه دارای زخم افزایش معنیدار(05/0>P) را نسبت به گروه کنترل نشان داد، در حالی که در گروههای دریافت کننده سیلی مارین این افزایش بطور معنیداری (05/0>P) در مقایسه با گروه کولیت جبران شد.نتیجه گیری: استفاده از سیلی مارین میتواند به عنوان یک روش پیشنهادی در درمان بیماری مورد توجه واقع گردد.
