مریم کمالی سروستانی؛ منصور شریعتی؛ مریم مددکار حق جو
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آهن بر روی میزان رشد سلولی و مقادیر رنگیزه‌های کلروفیل و بتاکاروتن درون سلولی در جلبک سبز تک‌سلولی Dunaliella میباشد. مواد و روش‌ها: غلظت‌های 4، 32، 64، 128، 256 و 512 میکرومولار آهن بر دو گونه D.salina وD.bardawil اعمال و سپس میزان بتاکاروتن و کلروفیل کل درون سلولی و همچنین تقسیم سلولی در یک دوره رشدی اندازه‌گیری ...
بیشتر
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آهن بر روی میزان رشد سلولی و مقادیر رنگیزه‌های کلروفیل و بتاکاروتن درون سلولی در جلبک سبز تک‌سلولی Dunaliella میباشد. مواد و روش‌ها: غلظت‌های 4، 32، 64، 128، 256 و 512 میکرومولار آهن بر دو گونه D.salina وD.bardawil اعمال و سپس میزان بتاکاروتن و کلروفیل کل درون سلولی و همچنین تقسیم سلولی در یک دوره رشدی اندازه‌گیری گردید. جلبکها به اتاقک کشت با دمای شبانه روزی 2±26 با فتوپریود 16 ساعت نور و 8 ساعت تاریکی انتقال داده شدند. نتایج: در هر دو گونه بیشترین رشد سلولی در غلظت 4 میکرومولار مشاهده گردید و با افزایش غلظت آهن، رشد سلولی و مقدار کلروفیل کاهش یافت که شدت کاهش در غلظت 512 میکرومولار از بقیه تیمارها بیشتر بود. بالاترین میزان بتاکاروتن سلولی نیز در غلظت 128 میکرومولار مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از آنست که حضور آهن در هر دو گونه جلبکی احتمالا باعث افزایش تولید رادیکالهای آزاد میگردد و سلولها جهت مقابله، میزان کلروفیل سلولی و در نتیجه رادیکالهای حاصل از آنرا کاهش داده و از طرفی جهت مقابله با رادیکالهای آزاد تولید شده توسط تنش آهن مقادیر زیادی بتاکاروتن را بهعنوان آنتی اکسیدان تولید مینماید. بهنظر می‌رسد D.salina به‌واسطه استفاده از تولید بتاکاروتن در سطح پایین و احتمالا استفاده از تولید سایر آنتی اکسیدانها و کاهش میزان کلروفیل در سطح موثرتری کارائی بهتری در مقاومت در برابر آهن نسبت به D. bardawil را دارد.
چکیده
هدف: Dunaliella بهعنوان یک جلبک تک‌سلولی فیتوپلانکتونی در تغذیه جانوران آبزی (بهویژه آب شور) اهمیت دارد. به منظور گزینش سویههای برتر، محتوای کلروفیلی در ارتباط با سایر شاخصهای بیوماس جلبکی، در شرایط متفاوت محیط کشت مطالعه شد.مواد و روش‌ها: سویههای مختلف ایرانی و خارجی جلبک تحت تاثیر تیمارهای کمبود نیترات، افزایش نور، ...
بیشتر
هدف: Dunaliella بهعنوان یک جلبک تک‌سلولی فیتوپلانکتونی در تغذیه جانوران آبزی (بهویژه آب شور) اهمیت دارد. به منظور گزینش سویههای برتر، محتوای کلروفیلی در ارتباط با سایر شاخصهای بیوماس جلبکی، در شرایط متفاوت محیط کشت مطالعه شد.مواد و روش‌ها: سویههای مختلف ایرانی و خارجی جلبک تحت تاثیر تیمارهای کمبود نیترات، افزایش نور، آهن و شوری قرار گرفتند. سپس برخی شاخصهای فیزیولوژیک مانند مقدار کلروفیلها، تعداد سلولها، وزن خشک، فتوسنتز و تنفس در نمونه های شاهد و تیمارها اندازه‌گیری شدند.نتایج: تنش‌های مختلف سبب کاهش تعداد سلولها، میزان کلروفیلها و تغییر نسبت chla/chlb از حدود 5 به 15 گردید. میزان کلروفیل a و کلروفیل کل در 6-10 سلول، در همه شرایط و مقدار کلروفیل aدر میلیلیتر تنها در نمونه شاهد، با وزن خشک سویهها همبستگی معنیدار مثبت نشان داد. میان کلروفیل a یا کلروفیل کل در سلول با تعداد سلولها در میلیلیتر در کلیه حالات همبستگی معنیدار منفی وجود داشت.نتیجه‌گیری: بیوماس جلبکی غالبا از طریق مقدار کلروفیل aمورد ارزیابی قرار میگیرد، اما، همواره با تعداد سلول، یا وزن خشک و یا فعالیتهای فتوسنتزی، رابطه مستقیمی ندارد. بنابراین وزن خشک بیشتر، محتوای کلروفیلی بالاتر و سرعت تکثیر سلولی نسبی، ویژگیهای مناسبتری جهت انتخاب سویه فیتوپلانکتونی معرفی شدند. نمونه‌های 10 و 11 با وزن خشک بیشتر در هر دو شرایط شاهد و تیمار و محتوای کلروفیلی نسبتا بالا و سپس 4، 6 و 13 در این رابطه قابل معرفیاند.
چکیده
هدف: کاهش ضخامت لایه اُزن در اثر افزایش آلاینده‌ها سبب کاهش جذب پرتوهای فرابنفش (UV) خورشید به وسیلهی این لایه و در نتیجه آسیب موجودات زنده، از جمله گیاهان می‌شود. وقوع تغییرات فیتوشیمیایی در گیاهان از جمله واکنش‌های سازش، دفاع و مقابلهی آنها در برابر آسیب‌های ناشی از این پرتوهاست. پس بررسی این تغییرات در گیاهان عالی اهمیت دارد.مواد ...
بیشتر
هدف: کاهش ضخامت لایه اُزن در اثر افزایش آلاینده‌ها سبب کاهش جذب پرتوهای فرابنفش (UV) خورشید به وسیلهی این لایه و در نتیجه آسیب موجودات زنده، از جمله گیاهان می‌شود. وقوع تغییرات فیتوشیمیایی در گیاهان از جمله واکنش‌های سازش، دفاع و مقابلهی آنها در برابر آسیب‌های ناشی از این پرتوهاست. پس بررسی این تغییرات در گیاهان عالی اهمیت دارد.مواد و روش ها: ده گروه کشت شامل گیاهان بذری و مزرعه‌ای شاهد و تحت تیمار UV-C (با زمان کل یک تا بیست ساعت) در گلدانهای مشابه با خاک و شرایط نگهداری یکسان از گونه Coronilla varia L. آماده شدند. کلیهی گیاهان 90 روزه جهت کلروفیل متری قبل و بعد از تیمار UV-Cو مطالعه ی فلاونوئیدها با روش‌های کروماتوگرافی کاغذی دو بعدی و لایه نازک برداشت گردیدند.نتایج: نتایج کلروفیل متری، کاهش کلروفیل را در گیاهان تحت تیمار در مقایسه با شاهد نشان داد. مقایسهی فلاونوئیدهای برگ تغییر در تعداد و نوع فلاونوئیدهای برگ گیاهان تحت تیمار نسبت به شاهد را نشان داد. این تغییرات شامل وجود لوتئولین و ویسنین در گیاهان تحت تیمار و عدم وجود آنها در گیاهان شاهد، وجود کامفرول در نمونه‌های مزرعه‌ای تحت تیمار و عدم وجود آن در سایر نمونه‌ها، وجود کریسین در نمونه‌های شاهد و عدم وجود آن در نمونه‌های تحت تیمار و حذف آپی‌جنین، ایزورامنتین، رامنتین، نارنجنین، میرستین و کوئرستین در نمونه‌های مزرعه‌ای تحت تیمار بودند.نتیجه گیری: تصور می‌شود ایجاد تغییرات فیتوشیمیایی شامل تغییر در نوع و تعداد فلاونوئیدها، واکنش دفاعی گیاه در برابر تنش‌های فیزیولوژیک و ازجمله پرتو UV-C باشد.
چکیده
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی دو واریته گندم Triticum aestivumبا بردباری متفاوت نسبت به تنش شوری، در غلظت‌های مختلف نمک بود.مواد و روش‌ها: گیاهانی از دو واریته Seds 1وGiza 168 به مدت هفت روز در محیط غذایی هوگلند رشد داده شدند و تعدادی نیز در محیط غذایی دارای 200 میلی مول نمک اضافی قرار گرفتند. قطعات برگی جدا شده از این گیاهان در محیط دارای 600 میلیمول ...
بیشتر
هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی دو واریته گندم Triticum aestivumبا بردباری متفاوت نسبت به تنش شوری، در غلظت‌های مختلف نمک بود.مواد و روش‌ها: گیاهانی از دو واریته Seds 1وGiza 168 به مدت هفت روز در محیط غذایی هوگلند رشد داده شدند و تعدادی نیز در محیط غذایی دارای 200 میلی مول نمک اضافی قرار گرفتند. قطعات برگی جدا شده از این گیاهان در محیط دارای 600 میلیمول نمک اضافی قرار داده شدند. برای بررسی میزان کلروفیل به گیاهان اتیوله پیش تیمار شده در محیط دارای 200 میلی مول نمک اضافی از هر دو واریته، نور تابیده شد.نتایج: حداکثر کارایی فتوشیمیایی، Fv/Fm، بدون تغییر معنیدار باقی ماند. اندازه گیری میزان انتقال الکترون (ETR) نشان داد که واریته مقاوم، Seds 1، دارای ETR بیشتری نسبت به واریته حساس Giza 168 بود. این اندازه گیری همچنین نشان داد که نمونه‌های مقاوم وحساسی که قبلا در محیط تنش قرار گرفته بودند ایستادگی بهتری را در محیط شور نسبت به نمونه‌های رشد یافته در محیط معمولی داشتند. میزان کلروفیل در واریته مقاوم نسبت به واریته حساس بالاتر بود. گیاهان واریته حساس که قبلا پیش تیمار شده بودند و سپس در معرض شوری بالا قرار گرفته تجمع کلروفیل بیشتری داشتند.نتیجه گیری: عملکرد فتوسیستم II تحت تاثیر تنش شوری قرار نمیگیرد. واریته مقاوم سازگاری فتوسنتتزی بهتری با تنش شوری دارد. به نظر می‌رسد این امر به دلیل کارآیی بالاتر دستگاه فتوسنتزی آن باشد.
