حامده کریمی؛ ویدا حجتی؛ عبدالحسین شیروی
چکیده
هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن بر روی بیان پروتئین p53 در بافت بیضهی موش آزمایشگاهی انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه، هجده سر موش آزمایشگاهی نر نژاد Balb/C به سه گروه شش تایی تقسیم شدند که شامل: گروه کنترل که نانو ذرات را استنشاق نکردند. گروههای تجربی 1 و 2 به ترتیب نانو ذرات مغناطیسی اکسید ...
بیشتر
هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن بر روی بیان پروتئین p53 در بافت بیضهی موش آزمایشگاهی انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه، هجده سر موش آزمایشگاهی نر نژاد Balb/C به سه گروه شش تایی تقسیم شدند که شامل: گروه کنترل که نانو ذرات را استنشاق نکردند. گروههای تجربی 1 و 2 به ترتیب نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن را با دوزهای 1000 و2000 میکروگرم بر میلیلیتر بهطور روزانه به مدت 45 دقیقه در طی 8 روز، استنشاق کردند. در پایان هشت روز، موشها تشریح شده، بافت بیضه خارج شده و پردازش بافتی انجام شد. تغییرات ایجاد شده در میزان بیان پروتئین p53 با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی (رنگآمیزی آویدین ـ بیوتین) و شمارش سلولها ارزیابی شد.نتایج: نانو ذرات اکسید آهن استنشاقی با نفوذ به بافت بیضه باعث افزایش معنی‌دار بیان پروتئین p53 در گروههای تجربی شدند (05/0p < ).نتیجهگیری: با استنشاق نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن در دوزهای 1000 و2000 میکروگرم بر میلیلیتر، افزایش معنیداری در بیان پروتئین p53 در بافت بیضه نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. با افزایش دوز نانوذرات، بیان پروتئین نیز افزایش یافت.
چکیده
هدف: مطالعات نشان دادهاند که هورمون‌های تیروئیدی لازمه تکامل طبیعی بسیاری از اندام‌های بدن محسوب می‌شوند. در این مطالعه سعی شده است با تکیه بر تکنیک ایمونوهیستوشیمی، به بررسی اثرات هیپوتیروئیدی مادری بر تکوین پوست جنین پرداخته شود. مواد و روشها: رت‌ها در چهار گروه هیپوتیروئید، هیپرتیروئید، هیپوتیروئید تیمار شده با تیروکسین ...
بیشتر
هدف: مطالعات نشان دادهاند که هورمون‌های تیروئیدی لازمه تکامل طبیعی بسیاری از اندام‌های بدن محسوب می‌شوند. در این مطالعه سعی شده است با تکیه بر تکنیک ایمونوهیستوشیمی، به بررسی اثرات هیپوتیروئیدی مادری بر تکوین پوست جنین پرداخته شود. مواد و روشها: رت‌ها در چهار گروه هیپوتیروئید، هیپرتیروئید، هیپوتیروئید تیمار شده با تیروکسین و کنترل قرار گرفتند (هرگروه شامل 10 رت). در این گروه ها، رت‌ها از 14 روز قبل از جفت‌گیری به ترتیب در معرض داروهای ضدتیروئیدی پروپیل تیواوراسیل (PTU) و با دوز 50 میلی‌گرم در هر لیتر آب آشامیدنی، داروی لووتیروکسین با دوز 1 میلی گرم در لیتر و هر دوی این داروها به طور همزمان و با دوزهای ذکر شده قرار گرفتند. پس از 14روز از رت‌های مادر تست خون گرفته شد و در صورت تغییر مناسب سطح هورمونی آن‌ها، به همراه رت‌های نر به قفس‌های مخصوص جفت گیری منتقل شدند. پس از حاملگی و زایمان، از پوست ناحیه پشت نوزادان 10 روزه جهت انجام مطالعات ایمونوهیستوشیمی نمونه برداری شد. نتایج: در اکثر بخش‌های پوست، در گروه هیپوتیروئید افزایش معنی‌دار بیان لامینین (002/0p=) و در گروه هیپرتیروئید کاهش معنی‌دار بیان آن (007/0p=) مشاهده شد. همچنین در گروه هیپوتیروئید تیمار شده با تیروکسین نسبت به گروه کنترل تفاوت معنیداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: هیپوتیروئیدی مادری باعث بروز تغییرات گسترده در بیان لامینین در بخش‌های مختلف پوست می‌شود. این در حالی است که هیپرتیروئیدی مادری باعث ایجاد نتایج عکس در بیان لامینین می‌شود. در واقع هورمون‌های تیروئیدی باعث تنظیم منفی بیان لامینین می‌شوند. بدین معنی که افزایش سطح هورمون‌های تیروئیدی باعث کاهش بیان لامینین می‌شود و برعکس. بنابراین تغییر در سطح هورمون‌های تیروئیدی مادری، میتواند باعث ایجاد تغییرات گسترده‌ای در پوست نوزاد شود.
چکیده
هدف: اکتین آلفای ماهیچۀ صاف (α-SMA) یک ایزوفرم اکتین است که در بسیاری از انواع سلولهای یوکاریوت وجود دارد. در این تحقیق نحوۀ بیان این پروتئین در ضمائم پوستی مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روشها: در تحقیق حاضر بیان پروتئین آکتین آلفای ماهیچه صاف در سلولهای درمی سه نوع از ضمائم پوستی در شرایط in vitro و در یک ...
بیشتر
هدف: اکتین آلفای ماهیچۀ صاف (α-SMA) یک ایزوفرم اکتین است که در بسیاری از انواع سلولهای یوکاریوت وجود دارد. در این تحقیق نحوۀ بیان این پروتئین در ضمائم پوستی مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روشها: در تحقیق حاضر بیان پروتئین آکتین آلفای ماهیچه صاف در سلولهای درمی سه نوع از ضمائم پوستی در شرایط in vitro و در یک مورد در شرایط in situ به روش ایمونوهیستوشیمی مورد مطالعه قرار گرفت.نتایج: نتایج بدست آمده نشان داد که در شرایط in vitro این پروتئین تقریباً در تمام سلولهای پاپیلای درمی فولیکول موی ویبریسا بیان شد. سلولهای درمی بستر چنگال نیز با درصد بالایی این پروتئین را بیان نمودند، ولی فقط درصد کمی از سلولهای پاپیلای درمی فولیکول پر دارای این پروتئین مثبت بودند. در شرایط in situ این پروتئین بشدت در سلولهای پاپیلای درمی فولیکول پر و سایر بافتهای درمی قاعدۀ فولیکول بیان گردید.نتیجه گیری: در این تحقیق برای اولین بار بیان α-SMAدر سلولهای درمی چنگال و پر، را در محیط کشت گزارش می‌شود. بعلاوه نتایج بدست آمده به همراه شواهد موجود توسط سایر محققین ثابت میکند که این پروتئین یک نقش اساسی در فعالیتهای طبیعی و ترمیمی پوست و ضمائم پوستی پستانداران و سایر مهرهداران بازی مینماید. همچنین بیان بسیار زیاد این پروتئین در فولیکول پر، موید نقش مهمتر این پروتئین در پرندگان نسبت به نقشی است که آن در فولیکول موی پستانداران برعهده دارد ولی تعیین دقیق این نقش به مطالعات بیشتری نیاز دارد.
