چکیده
هدف: دراین پژوهش اهمیت روش ساخت بستری از پلیمر PLGA با ساختار نانو به روش الکتروریسی و روش انجماد-خشککن مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت. بههمین منظور اثر نانوتوپوگرافی بر تکثیر سلولی بر روی نانوفیبرهای تهیه شده در سه سرعت جمع کننده با یکدیگر مقایسه شد.مواد و روشها: بسترهایی از PLGA با روش انجماد خشککن و الکتروریسی تهیه گردید. ...
بیشتر
هدف: دراین پژوهش اهمیت روش ساخت بستری از پلیمر PLGA با ساختار نانو به روش الکتروریسی و روش انجماد-خشککن مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت. بههمین منظور اثر نانوتوپوگرافی بر تکثیر سلولی بر روی نانوفیبرهای تهیه شده در سه سرعت جمع کننده با یکدیگر مقایسه شد.مواد و روشها: بسترهایی از PLGA با روش انجماد خشککن و الکتروریسی تهیه گردید. مورفولوژی ساختارها توسط میکروسکوپ الکترونی، بررسی شد. جهت سنجش فعالیت سلولی، سلولهای فیبروبلاست موشی بر روی ساختارها کشت داده شد و با آزمون MTT بررسی گردید.نتایج :تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان داد، با افزایش سرعت چرخش جمع کننده، میزان نظم فیبرها افزایش یافت. تستMTT (05/0p < )، در 24 ساعت مشخص کرد که بسترهایPLGA تهیه شده به روش انجماد-خشککن با ایجاد ساختاری متخلخل، چسبندگی مناسبی برای سلول فراهم کرده است. با ادامه کشت بهمدت 48 و 72 ساعت به طور معناداری قابلیت زنده ماندن سلول بر روی نانوفیبرهای PLGA متناسب با افزایش نظم آنها افزایش یافت. این قابلیت بر روی ساختار PLGA انجماد-خشککن تغییر چندانی نداشت.نتیجه گیری: نتایج حاصل بیانگر عملکرد بهتر سلول برروی نانوفیبر ساخته شده از PLGA به روش الکتروریسی شده نسبت بهروش انجماد-خشککن بود. علاوه بر این، نانوفیبر منظم بهعنوان یک فاکتور مثبت در حمایت از رشد سلول عمل میکند به نظر می رسد ساختار آن به ماتریکس خارج سلولی طبیعی بسیار نزدیک است.
