مریم موسوی نژادمقدم؛ مرتضی بهنام رسولی؛ سید عبدالرحیم رضایی؛ ناصر مهدوی شهری
چکیده
هدف: دژنراسیون والرین پاسخ سیستم ایمنی ذاتی پس از وقوع ضایعات عصبی است. در این مطالعه، اثرات داروهای ضدالتهابی دگزامتازون و تیامین بر دژنراسیون والرین مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. مواد و روشها: عصب سیاتیک پای راست در 45 موش صحرایی نر قطع و حیوانات به 5 گروه آزمایشی تقسیم شدند (9n=). گروه 1 بهعنوان کنترل و گروههای 2 تا ...
بیشتر
هدف: دژنراسیون والرین پاسخ سیستم ایمنی ذاتی پس از وقوع ضایعات عصبی است. در این مطالعه، اثرات داروهای ضدالتهابی دگزامتازون و تیامین بر دژنراسیون والرین مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است. مواد و روشها: عصب سیاتیک پای راست در 45 موش صحرایی نر قطع و حیوانات به 5 گروه آزمایشی تقسیم شدند (9n=). گروه 1 بهعنوان کنترل و گروههای 2 تا 5 بهطور روزانه (تا موقع نمونهبرداری) و بهترتیب دوزهای پایین و بالای دگزامتازون و تیامین را بهصورت داخل صفاقی دریافت نمودند. در هر یک از روزهای پنجم، هفتم و دهم پس از قطع عصب از هر گروه 3 حیوان انتخاب و از بخش دیستال عصب سیاتیک آنها جهت ارزیابیهای بافتشناسی نمونهبرداری شد.نتایج: در برشهای بافتی تمامی گروهها، ادم، تجزیه غلاف میلین و نفوذ سلولهای مونونوکلئار مشاهده شد، ولی تغییرات بافتی مذکور در گروههای دریافتکننده دوز بالای دگزامتازون و تیامین (گروههای 4 و 5) بهصورت خفیفتری دیده شد. در بررسی تعداد فیبرهای عصبی میلیندار تنها در گروههای دریافتکننده دوز بالای دگزامتازون و تیامین افزایش معنیداری در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (05/0>p). همچنین اندازهگیری سطح مقطع عصب سیاتیک تفاوت معنیداری را در هیچ یک از گروهها نشان نداد. در نهایت، تجویز دگزامتازون با دوز بالا با عوارض جانبی متعددی همراه بود.نتیجه گیری: اگرچه یافتهها حاکی از سودمند بودن آثار ضدالتهابی دگزامتازون و تیامین میباشد ولی با توجه به عوارض جانبی شدید دگزامتازون، تجویز آن در موارد حاد و کوتاه مدت ضایعات عصبی و تجویز تیامین در شرایط التهاب عصبی مزمن و بلند مدت توصیه میشود.
