کامران سمیعی؛ احمد اسماعیلی؛ فرهاد نظریان فیروزآبادی؛ سید محسن سهرابی
چکیده
هدف: در این پژوهش، بهمنظور بررسی تاثیر خاموشی بر بیان ژن کلیدی DBOX (که آنزیم نهایی بیوسنتز دو آلکالوئید سنگوینارین و پاپاورین را کد می‌کند)، از فن VIGS در گونه ای از خشخاش (Papaver somniferum L.) استفاده شد. مواد و روشها: قطعه 350 جفت بازی از توالی ژن DBOX (در محدوده bp1462-1112) براساس تولید بیشترین تعداد siRNA با طول 21 نوکلئوتید انتخاب شد. پس از همسانه‌سازی ...
بیشتر
هدف: در این پژوهش، بهمنظور بررسی تاثیر خاموشی بر بیان ژن کلیدی DBOX (که آنزیم نهایی بیوسنتز دو آلکالوئید سنگوینارین و پاپاورین را کد می‌کند)، از فن VIGS در گونه ای از خشخاش (Papaver somniferum L.) استفاده شد. مواد و روشها: قطعه 350 جفت بازی از توالی ژن DBOX (در محدوده bp1462-1112) براساس تولید بیشترین تعداد siRNA با طول 21 نوکلئوتید انتخاب شد. پس از همسانه‌سازی این قطعه در ناقل واسط pTZ57R/T و انتقال به ناقل ویروسی pTRV2، مایع تلقیح آگروباکتریوم حاوی سازه خاموشی به برگ‌های بوته‌های گیاه تزریق شد. گیاهان تراریخت اولیه توسط واکنش PCR با استفاده از آغازگرهای ژن کد کننده پوشش پروتئینی ویروس (CP) انتخاب و غربالگری ثانویه توسط تکنیک PCR نیمه کمی صورت گرفت. در مرحله بعد نمونه‌هایی با بیشترین خاموشی (کمترین بیان) ژن مورد نظر توسط تکنیک real-time RT-PCR مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: صحت همسانه‌سازی در پلاسمیدهای pTZ57R/Tو pTRV2 با استفاده از واکنش‌های PCR و هضم آنزیمی تائید شد. براساس نتایج PCR نیمه کمی، تعداد 5 بوته تراریخت با کمترین بیان برای ژن DBOX انتخاب شدند. نتایج نهایی real-time RT-PCR بهطور متوسط بیانگر کاهش نسبی 81 درصدی در بیان رونوشت‌های ژن DBOX در گیاهان تراریخت در مقایسه با گیاهان کنترل (تلقیح شده با پلاسمید خالی pTRV2) بود.نتیجه‌گیری: بهطور کلی نتایج نشان داد که فن VIGS بهطور موفقیت آمیزی می‌تواند میزان بیان ژن DBOX را در گیاه خشخاش کاهش دهد. بهعلاوه از نتایج بهدست آمده در خصوص این ژن، می‌توان در درک بیشتر مسیر بیوسنتزی آلکالوئیدهای گیاه خشخاش و تولید گیاهان تراریخت با اهداف مهندسی متابولیت بهره برد.
حامده کریمی؛ ویدا حجتی؛ عبدالحسین شیروی
چکیده
هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن بر روی بیان پروتئین p53 در بافت بیضهی موش آزمایشگاهی انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه، هجده سر موش آزمایشگاهی نر نژاد Balb/C به سه گروه شش تایی تقسیم شدند که شامل: گروه کنترل که نانو ذرات را استنشاق نکردند. گروههای تجربی 1 و 2 به ترتیب نانو ذرات مغناطیسی اکسید ...
بیشتر
هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن بر روی بیان پروتئین p53 در بافت بیضهی موش آزمایشگاهی انجام شد.مواد و روشها: در این مطالعه، هجده سر موش آزمایشگاهی نر نژاد Balb/C به سه گروه شش تایی تقسیم شدند که شامل: گروه کنترل که نانو ذرات را استنشاق نکردند. گروههای تجربی 1 و 2 به ترتیب نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن را با دوزهای 1000 و2000 میکروگرم بر میلیلیتر بهطور روزانه به مدت 45 دقیقه در طی 8 روز، استنشاق کردند. در پایان هشت روز، موشها تشریح شده، بافت بیضه خارج شده و پردازش بافتی انجام شد. تغییرات ایجاد شده در میزان بیان پروتئین p53 با استفاده از روش ایمونوهیستوشیمی (رنگآمیزی آویدین ـ بیوتین) و شمارش سلولها ارزیابی شد.نتایج: نانو ذرات اکسید آهن استنشاقی با نفوذ به بافت بیضه باعث افزایش معنیدار بیان پروتئین p53 در گروههای تجربی شدند (05/0p < ).نتیجه‌گیری: با استنشاق نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن در دوزهای 1000 و2000 میکروگرم بر میلیلیتر، افزایش معنیداری در بیان پروتئین p53 در بافت بیضه نسبت به گروه کنترل مشاهده شد. با افزایش دوز نانوذرات، بیان پروتئین نیز افزایش یافت.
