مژده مکوندیان؛ مهناز آذرنیا؛ الهه امینی؛ حدیث زینلی؛ آزاده نیک نژاد
چکیده
هدف: از چالشهای عمده بشریت افزایش افسردگی و اختلال عملکرد جنسی ناشی از داروهای ضدافسردگی است. با توجه به نقش سلولهای سرتولی در اسپرماتوژنز، پژوهش حاضر، اثر داروی دولوکستین را بر زندهمانی، آپوپتوزیس و بیان ژنهای Bax و (Connexin 43) Cx43 در سلولهای سرتولی بررسی کرده است. مواد و روشها: سلولهای TM4 در محیط DMEM/F12 حاوی %5/2 FBS، ...
بیشتر
هدف: از چالشهای عمده بشریت افزایش افسردگی و اختلال عملکرد جنسی ناشی از داروهای ضدافسردگی است. با توجه به نقش سلولهای سرتولی در اسپرماتوژنز، پژوهش حاضر، اثر داروی دولوکستین را بر زندهمانی، آپوپتوزیس و بیان ژنهای Bax و (Connexin 43) Cx43 در سلولهای سرتولی بررسی کرده است. مواد و روشها: سلولهای TM4 در محیط DMEM/F12 حاوی %5/2 FBS، 5% سرم اسب و %1 پنی سیلین-استرپتومایسین کشت شدند. دولوکستین با دوزهای 30،60، 15، 5/7، 75/3 میکروگرم/ میلیلیتر در زمانهای 24 تا 72 ساعت روی سلولها اثر داده شد. آزمون MTT جهت ارزیابی زندهمانی سلولها، فلوسایتومتری جهت ارزیابی آپوپتوزیس و RT-qPCR جهت بررسی بیان ژن Bax (عامل پیشبرندۀ آپوپتوزیس) و Cx43 (ضروری برای اسپرماتوژنز) انجام شد. نتایج: دولوکستین در یک الگوی وابسته به دوز و زمان، بقای سلولی را کاهش داد. بر اساس دادههای MTT دوز IC50 15 میکروگرم/ میلیلیتر در 48 ساعت محاسبه گردید (p≤0.05). آپوپتوزیس سلولهای TM4 نسبت به گروه کنترل در دوز میانه مهاری 15 میکروگرم/ میلیلیتر دولوکستین، افزایش یافت (p≤0.01). RT-qPCR حاکی از افزایش بیان ژنهای Cx43 (p≤0.05) و Bax (p≤0.01) تحت تاثیر دولوکستین بود. نتیجهگیری: با توجه به دادههای فلوسایتومتری و افزایش بیان ژن Bax، دولوکستین با القای آپوپتوزیس در سلولهای سرتولی میتواند عاملی منفی و مخرب در پیشبرد اسپرماتوژنز در نظر گرفته شود. از سوی دیگر، دولوکستین با افزایش سطح بیان ژن Cx43، نقل و انتقالات مولکولی توسط اتصالات شکافدار را بین سلولهای سرتولی افزایش داده و میتواند باعث انتقال سیگنالهای پیش برنده آپوپتوزیس به سلولهای دودومان اسپرماتوژنیک و در نتیجه کاهش کیفیت اسپرماتوژنز شود.
سیما مشایخ؛ مهناز آذرنیا؛ اسماعیل فتاحی؛ رضا مقدسعلی
چکیده
هدف: در این مطالعه اثر ترکیبات فلاونوئیدی پوست سبز گردو را بر تولید سلولهای ترشح کننده انسولین بررسی شد.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی (AD-MSCs)در شرایط استریل بهمدت21روز در مجاورت عصاره فلاونوئیدی با دوزهای 50 و 100 میلیگرم بر میلیلیتر سلولهای انسولین ساز تمایز داده شدند. ...
بیشتر
هدف: در این مطالعه اثر ترکیبات فلاونوئیدی پوست سبز گردو را بر تولید سلولهای ترشح کننده انسولین بررسی شد.مواد و روشها: در این تحقیق تجربی سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی (AD-MSCs)در شرایط استریل بهمدت21روز در مجاورت عصاره فلاونوئیدی با دوزهای 50 و 100 میلیگرم بر میلیلیتر سلولهای انسولین ساز تمایز داده شدند. برای دیابتی کردن رتها از استرپتوزوتوسین با دوز 60 میلیگرم بر کیلوگرم استفاده شد. از رنگآمیزی دیتیزون (DTZ) برای حضور انسولین، از روش ایمونوفلورسانس جهت تعیین حضور پروتئینهای اختصاصی سلولهای بتای پانکراس، اندازهگیری قند خون توسط دستگاه گلوکومتر، سطح کراتین، اوره و اسیداوریک سرم از روش کالریمتری و از رونویسی معکوس واکنش زنجیرهای پلیمراز (RT-PCR) برای ارزیابی بیان ژن PAX4 استفاده شد.نتایج: تحت شرایط فوق بهتدریج از سلولهای دوکی شکل فیبروپلاستی به سلولهای مدور تغییر و سلولهای انسولین ساز با استفاده از رنگ DTZ بهرنگ قرمز رویت و ترشح انسولین را نشان دادند. بیان نشانگرهای انسولین-پروانسولین و گیرنده بتا اثبات شد، میزان قند خون، اوره، اسیداوریک و کراتین کاهش و سطح بیان ژن PAX4 در گروههای تجربی اختلال معنیداری را نشان دادند(05/0≥p).نتیجهگیری: نتایج بهدست آمده نشان داد کهAD-MSCs تحت عصاره فلاونوئیدی پوست سبز گردو توانایی تمایز به سلولهای تولیدکننده انسولین را دارند.
سیما مشایخ؛ حسین جلالی؛ مهناز آذرنیا
چکیده
هدف: هدف از انجام این پژوهش تجربی بررسی عوامل موثر ناباروری ترکیبات فیزالین بر روی دستگاه تناسلی موش ماده بالغ Balb/c است.مواد و روشها:. آزمایش فوق با تهیه عصاره آبی گیاه و انتخاب سه دوز 5/7 گرم بر کیلوگرم، 9 گرم بر کیلوگرم و 15 گرم بر کیلوگرم انجام گرفت، همزمان با گروههای تجربی، بهگروه سم آب مقطر تزریق و گروه کنترل نیز بهشکل ...
بیشتر
هدف: هدف از انجام این پژوهش تجربی بررسی عوامل موثر ناباروری ترکیبات فیزالین بر روی دستگاه تناسلی موش ماده بالغ Balb/c است.مواد و روشها:. آزمایش فوق با تهیه عصاره آبی گیاه و انتخاب سه دوز 5/7 گرم بر کیلوگرم، 9 گرم بر کیلوگرم و 15 گرم بر کیلوگرم انجام گرفت، همزمان با گروههای تجربی، بهگروه سم آب مقطر تزریق و گروه کنترل نیز بهشکل دست نخورده نگهداری شد. جهت بررسی مراحل مختلف سیکل استروس اسمیر واژن تهیه میشد. یک ساعت بعد از آخرین تزریق از موشها خونگیری و سپس بهوسیله کلروفرم کشته و رحم و تخمدان آنها جهت مطالعات بافتشناسی آماده شدند.نتایج: بررسیهای آماری نشان داد که تزریق عصاره با دوز 5/7 گرم بر کیلوگرم موجب کاهش استروژن و برگشت 33 درصد باروری درموشها میشد. همچنین در دوز 9 گرم بر کیلوگرم ابتدا همه موشها نابارور ولی بعد از گذشت یک ماه از آخرین تزریق 5/16 درصد موشها برگشت باروری و افزایش معنیدار پروژسترون را نشان دادند.نتیجهگیری: طبق نتایج بهدست آمده احتمالا بهعلت آنکه فیزالینها دارای ساختمان شبه استروئیدی هستند، گیرنده توسط فیزالین اشغال و میتواند موجب بینظمی در رشد و نمو اووسیت، سلولهای بافت رحم و تخمدان و ناباروری شود.
فرشید یکانی؛ مهناز آذرنیا
چکیده
هدف: تعیین شرایط بهینه که در آن بلاستومرهای جنینهای 2 و 4 سلولی موش با کیفیت بالایی به بلاستوسیت تکوین پیدا کنند و تولید سلولهای بنیادی جنینی(ESC) از این بلاستوسیستها بدون حضور سلولهای تغذیه کننده.مواد و روشها: ابتدا جنینهای 2 و 4سلولی از اویداکت موشهای NMRI جمع آوری شدند. بلاستومرها جدا شده و در سه وضعیت منفرد، گروهی ...
بیشتر
هدف: تعیین شرایط بهینه که در آن بلاستومرهای جنینهای 2 و 4 سلولی موش با کیفیت بالایی به بلاستوسیت تکوین پیدا کنند و تولید سلولهای بنیادی جنینی(ESC) از این بلاستوسیستها بدون حضور سلولهای تغذیه کننده.مواد و روشها: ابتدا جنینهای 2 و 4سلولی از اویداکت موشهای NMRI جمع آوری شدند. بلاستومرها جدا شده و در سه وضعیت منفرد، گروهی و همکشتی با جنین در محیط کشت با حجم 1و5 میکرولیترکشت شدند. سپس بلاستوسیستهای حاصل، بر روی ظروف کشت پوشیده شده با ژلاتین کشت شدند تا به سلولهای ES تبدیل شوند. بیان نشانگرهای اختصاصی برای بلاستوسیستها و سلولهای ES مشتق شده بهروش ایمونوسیتوشیمی و PCR بررسی شد.نتایج: ثابت شد که حجم 1 میکرولیتر بهتر از 5 میکرولیتر عمل کرد و در حالت همکشتی با جنین و کشت گروهی، در مقایسه با کشت منفرد نتیجه بهتری حاصل شد و درصد بلاستوسیستهای حاصل بهطور معنیداری بالا بود. ارزیابی بیان Oct4 که در ناحیه ICM (توده سلولی داخلی) بلاستوسیست بیان میشود و شمارش سلول، ثابت کرد که کمیت و کیفیت با هم افزایش مییابد. همچنین مشخص شد که پتانسیل بلاستومرهای 4 سلولی نسبت به 2 سلولی پایین میباشد. بلاستوسیستهای مشتق از کشت منفرد بلاستومرها توانستند در محیط اختصاصی، تبدیل به سلولهای ES شوند و این سلولها توانایی تمایز به سلولهای مختلف را هم نشان دادند.نتیجهگیری: روش مطالعه حاضر برای بررسی پتانسیل تکوینی بلاستومرها و تولید سلولهای ES میتواند برای سایر گونهها کاربرد داشته باشد. تولید سلولهای ES بدون سلولهای تغذیه کننده، در مورد انسان موضوع بسیار پراهمیت و پر چالشی میباشد.
