طاهره حسنلو؛ سحر اسکندری؛ فرزانه نجفی
چکیده
هدف: اثرات غلظتهای مختلف کیتوزان (با وزن مولکولی کم) بهعنوان الیسیتور، بر رشد و تولید سیلیمارین و شاخصهای بیوشیمیایی در ریشههای مویین گیاه خار مریم بررسی شد. مواد و روشها: غلظتهای مختلف کیتوزان (0، 5، 10، 20 و 30 میلیگرم در 50 میلیلیتر محیط کشت) به محیط کشت ریشههای مویین خار مریم (30 روزه) اضافه شد و نمونه برداری 12 ...
بیشتر
هدف: اثرات غلظتهای مختلف کیتوزان (با وزن مولکولی کم) بهعنوان الیسیتور، بر رشد و تولید سیلیمارین و شاخصهای بیوشیمیایی در ریشههای مویین گیاه خار مریم بررسی شد. مواد و روشها: غلظتهای مختلف کیتوزان (0، 5، 10، 20 و 30 میلیگرم در 50 میلیلیتر محیط کشت) به محیط کشت ریشههای مویین خار مریم (30 روزه) اضافه شد و نمونه برداری 12 ، 24، 48، 72، 96 و 120 ساعت پس از تیمار انجام شد. مقدار سیلیمارین، فعالیت آنزیمهای گایاکول پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و میزان H2O2 در نمونهها اندازهگیری شد. نتایج: بیشترین وزن خشک 48 و 96 ساعت پس از اعمال 10 میلیگرم کیتوزان در محیط کشت مشاهده شد. تجمع سیلیمارین نیز بهطور قابل ملاحظهای از 37/0 در نمونههای شاهد، به mg g-1 DW19/1 در نمونههای تیمار شده رسید، که 4/1 برابر بیشتر از نمونههای کنترل بود. گایاکول پراکسیداز بهوسیله کیتوزان فعال شد و 120 ساعت پس از تیمار به بیشترین میزان خود رسید ∆OD g-1 FW min-1) 86/21(، که 2/2 برابر بیشتر از کنترل بود. روند افزایشی فعالیت آنزیم آسکوربات پراکسیداز تا 96 ساعت پس از اعمال ادامه پیدا کرد (∆ODg-1 FW 14/5). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که این الیسیتور، باعث افزایش تجمع سیلیمارین میشود. افزایش فعالیت آنزیمها در نتیجه افزایش مهار رادیکالهای آزاد اتفاق میافتد و مبین واکنش به تنشهای اعمال شده توسط کیتوزان است.
