کتایون صحرانشین؛ عباس صارمی؛ محمد ملکی پویا
چکیده
هدف: دیابت و مورفین از عوامل خطر اصلی بیماری‌های قلبی عروقی هستند که منجر به اختلال در عملکرد اندوتلیال و رگزایی معیوب می‌شوند. در این مطالعه، تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر سطوح پروتئین فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) و اندوستاتین (ES) در بافت قلب موش‌های صحرایی نر ویستار دیابتی همراه با سندروم ترک مورفین مورد بررسی قرار گرفت.مواد ...
بیشتر
هدف: دیابت و مورفین از عوامل خطر اصلی بیماری‌های قلبی عروقی هستند که منجر به اختلال در عملکرد اندوتلیال و رگزایی معیوب می‌شوند. در این مطالعه، تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر سطوح پروتئین فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) و اندوستاتین (ES) در بافت قلب موش‌های صحرایی نر ویستار دیابتی همراه با سندروم ترک مورفین مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی به 4 گروه 8 تایی شامل: کنترل دیابت (D)، دیابت مورفین (D.M)، دیابت+تمرین استقامتی (D.ET)، دیابت مورفین+تمرین استقامتی (D.M.ET)، تقسیم شدند. سپس القای دیابت و مورفین انجام شد. گروه‌های تمرین 8 هفته برنامه تمرین استقامتی اجرا نمودند. در پایان مطالعه همه موش‌های صحرایی قربانی شدند و بافت قلبی آنها جدا شد. سطوح پروتئین VEGF وES بهروش الایزا اندازه‌گیری شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون آنوای یکطرفه در سطح معنی‌داری 05/0≥p مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.نتایج: ما دریافتیم در موش‌های دیابتی و مورفینی سطحVEGF و ES بهترتیب و بهطور معنی‌دار کمتر و بیشتر از سایر گروه‌ها است (05/0≥p). همچنین فعالیت استقامتی با بهبود مقادیر VEGF و ES در گروه‌های D.ET و D.M.ET همراه است (05/0≥p).نتیجه‌گیری: مطالعه ما نشان می‌دهد که مورفین و دیابت سطوح VEGF و ES را برهم می‌زند و از طرف دیگر بهنظر می‌رسد تمرینات استقامتی بر روند رگزایی بافت قلب در موش‌های دیابتی و مبتلا به سندرم ترک مورفین اثر محافظتی دارد.
بابک امیرسرداری؛ عباس صارمی؛ محمد ملکی پویا
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین هوازی بر تغییرات قلبی متابولیکی و التهابی ناشی از سکته قلبی در موش صحرایی انجام شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار دو ماهه سکته داده شدند و بهطور تصادفی بهدو گروه تقسیم شدند (هر گروه 11 سر): آنفارکتوس+بیتحرکی (MI+S) و آنفارکتوس+تمرین هوازی (MI+EX). پس از دوره ...
بیشتر
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرین هوازی بر تغییرات قلبی متابولیکی و التهابی ناشی از سکته قلبی در موش صحرایی انجام شد.مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار دو ماهه سکته داده شدند و بهطور تصادفی بهدو گروه تقسیم شدند (هر گروه 11 سر): آنفارکتوس+بیتحرکی (MI+S) و آنفارکتوس+تمرین هوازی (MI+EX). پس از دوره سازگاری، ایزوپروترنول (85 میلیگرم در کیلوگرم) بهصورت زیرجلدی و در فواصل 24 ساعته بهمدت 2 روز بهموشها تزریق شد. آسیب میوکارد ناشی از ایزوپروترنول با افزایش سطح سرمی تروپونین I قلبی و افزایش قطعه ST نشان داده شد. موش‌های MI+EX برای یک دوره 10 هفته‌ای در شرایط دویدن روی تردمیل قرار گرفتند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، یک نمونه وریدی برای تعیین پارامترهای متابولیک ازجمله آنتیژن کربوهیدراتی 125 و سیستاتین C جمعآوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تی مستقل استفاده شد (05/0>p).نتایج: همانطور که پیش بینی می‌شد، در گروه MI+S غلظت آنتیژن کربوهیدراتی 125 (03/0=p)، سیستاتین C (01/0=p) و تروپونین I (002/0=p) بالا بود. برخلاف گروه MI+S، در گروه MI+EX سطح آنتی ژن کربوهیدراتی 125 (01/0=p)، سیستاتین C (04/0=p) و آزمون ورزشی بیشینه تردمیل (01/0=p) بهبود یافت.نتیجه‌گیری: یافته‌های ما نشان می‌دهد که تمرین هوازی زود هنگام ممکن است در جلوگیری از تغییرات منفی در پارامترهای عملکردی، التهابی و متابولیکی مربوط به MI مفید باشد.
عباس صارمی؛ محمد پرستش؛ محمد بیات؛ زهرا داوود آبادی فراهانی
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ورزش هوازی بر بیان HSPA2 در بیضه و پارامترهای اسپرم در موش‌های صحرایی دیابتی بود.مواد و روش‌ها: موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار 2 ماهه، بهطور تصادفی به سه گروه (هر گروه 10 سر): تقسیم شدند: کنترل (C)، دیابتی (D) و تمرین دیابتی (DT). دیابت از طریق یک نوبت تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین القا شد. موش‌های گروه ...
بیشتر
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ورزش هوازی بر بیان HSPA2 در بیضه و پارامترهای اسپرم در موش‌های صحرایی دیابتی بود.مواد و روش‌ها: موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار 2 ماهه، بهطور تصادفی به سه گروه (هر گروه 10 سر): تقسیم شدند: کنترل (C)، دیابتی (D) و تمرین دیابتی (DT). دیابت از طریق یک نوبت تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین القا شد. موش‌های گروه DT بهمدت 8 هفته بر روی تردمیل تمرین استقامتی انجام دادند. 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین، بیضه‌ها از موش‌ها برداشته شدند و تحت آزمایش بافت شناسی قرار گرفتند. مایع منی تجزیه و تحلیل شد و RNA کل از بیضه‌ها برای اندازه‌گیری بیان HSPA2 mRNA با روش RT-qPCR جدا شد. برای تحلیل داده‌ها ازآزمون تحلیل واریانس استفاده شد (05/0>p).نتایج: یافتهها نشان داد در گروه D تعداد (001/0p=) و تحرک اسپرم (01/0p=) کم وهمچنین مورفولوژی غیرطبیعی اسپرم (001/0p=) بالا بود. علاوهبراین، در گروه D، بیانHSPA2 در بافت بیضه (01/0p=) بهطور معنی‌دارکاهش یافته بود. برخلاف گروه D، در گروه DT، تعداد (04/0p=) و زنده مانی (02/0p=) و همچنین بیان HSPA2(03/0p=) افزایش یافته بود.نتیجه‌گیری: در بیضه‌های موش صحرایی، دیابت بیانHSPA2 را دچار تنظیم کاهشی می‌کند که در مجموع برای پارامترهای اسپرم زیانبار است. ورزش بهطور موثر در برابر این اثرات مضر نقش حفاظتی دارد.
