رضا نجفی؛ اسداله اسدی؛ صابر زهری؛ آرش عبدالملکی
چکیده
هدف: مهندسی بافت به روش‌هایی اطلاق می‌شود که مبتنی بر استفاده از داربست‌ها، سلولها و مولکول‌های فعال بیولوژیکی برای تولید بافت‌های دارای عملکرد مشخص است. هدف آن قابلیت بازسازی، نگهداری و بهبود بافت آسیب‌دیده یا کل اندام است. هدف از این مطالعه تولید نانو داربست پلی کاپرولاکتان /کتیرا/سیلیمارین و بررسی زنده مانی سلولهای PC12 ...
بیشتر
هدف: مهندسی بافت به روش‌هایی اطلاق می‌شود که مبتنی بر استفاده از داربست‌ها، سلولها و مولکول‌های فعال بیولوژیکی برای تولید بافت‌های دارای عملکرد مشخص است. هدف آن قابلیت بازسازی، نگهداری و بهبود بافت آسیب‌دیده یا کل اندام است. هدف از این مطالعه تولید نانو داربست پلی کاپرولاکتان /کتیرا/سیلیمارین و بررسی زنده مانی سلولهای PC12 بر روی داربست تحت تنش اکسیداتیو می باشد. مواد و روشها: بهمنظور تهیه نانو داربست، محلول پلی کاپرولاکتان 7 درصد (حل شده در استیک اسید)، محلول کتیرا 7/0 درصد وزنی (حل شده در استیک اسید) ومحلول سیلیمارین با غلظت 9/0 درصد وزنی مخلوط شد، سپس توسط دستگاه الکتروریسی داربست تهیه شد. مورفولوژی داربست توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی و ساختار شیمیایی داربست توسط طیف سنجی FTIR مورد ارزیابی قرار گرفت. برای بررسی خواص آنتی اکسیدانتی داربست از گلوگز 80 میلیگرم بر لیتر و H2O2 ،150 مایکرولیتر استفاده شد. نتایج: بررسی مورفولوژی و ساختار شیمیایی داربست، نشان دهنده تخلخل مناسب داربست پلی کاپرولاکتان /کتیرا و بارگذاری موفق سیلیمارین بر روی داربست بود. ارزیابی خواص اکسیدانتی داربست بعد از گذشت 24 ساعت از کشت سلولهای PC12 بر روی آن نشان دهنده افزایش زندهمانی سلولها بر روی داربست و خواص آنتی اکسیدانتی مناسب داربست بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که غنی سازی داربست پلی کاپرولاکتان/کتیرا با سیلیمارین باعث افزایش توان تکثیر و زنده مانی سلولهای PC12 تحت تنش اکسیداتیو شد. از این رو این داربست میتواند کاندیدی مناسب برای مهندسی بافت در شرایطی با تنشهای اکسیداتیو بالا باشد.
