علی ریاحی مدوار؛ مهشید قاضیزاده احسایی؛ فرشته جدید بنیاد؛ احسان نصیری‌فر
چکیده
هدف: ارزیابی تاثیر نانوذره اکسید روی در مقایسه با اثرات فرم بالک آن بر فعالیت آنزیم پراکسیداز، بیان ژن پراکسیداز، محتوای پرولین و بیان ژن آنزیم 1-پرولین-5-کربوکسیلات سنتتاز (P5CS) در گیاهچههای ازمک.مواد و روش‌ها: گیاهچههای ازمک با سه تکرار مستقل و در قالب طرح کاملاً تصادفی بمدت 7 روز در حضور غلظتهای مختلف این ذرات رشد کردند، ...
بیشتر
هدف: ارزیابی تاثیر نانوذره اکسید روی در مقایسه با اثرات فرم بالک آن بر فعالیت آنزیم پراکسیداز، بیان ژن پراکسیداز، محتوای پرولین و بیان ژن آنزیم 1-پرولین-5-کربوکسیلات سنتتاز (P5CS) در گیاهچههای ازمک.مواد و روش‌ها: گیاهچههای ازمک با سه تکرار مستقل و در قالب طرح کاملاً تصادفی بمدت 7 روز در حضور غلظتهای مختلف این ذرات رشد کردند، سپس پارامترهای مذکور اندازهگیری شدند.نتایج: درحالیکه فعالیت آنزیم پراکسیداز در تیمار با ذرات نانو و بالک بهترتیب در حضور غلظتهای بالاتر از 50 و 100 میلیگرم بر لیتر نسبت به نمونه شاهد بهطور معنیداری افزایش نشان داد، بیان ژن پراکسیداز در آنها مشابه نمونه شاهد بود. از طرف دیگر، محتوای پرولین گیاهچههای تیمار شده، هماهنگ با افزایش غلظت نانوذره در محیط در مقایسه با نمونه شاهد بهطورمعنیداری افزایش یافت، درحالیکه تفاوت معنیداری در بیان ژن P5CS در تیمارهای مختلف نسبت به نمونه شاهد مشاهده نشد. در گیاهچههای تیمار شده با فرم بالک، محتوای این اسیدآمینه تا غلظت 100 میلیگرم بر لیتر بهطور معنیداری افزایش و در غلظتهای بالاتر از 250 میلیگرم بر لیتر بهصورت معنیداری نسبت به نمونه شاهد کاهش نشان داد. بیان ژن P5CS درگیاهچههای تیمار شده با فرم بالک نیز تا غلظت 500 میلیگرم بر لیتر مشابه نمونه شاهد بود و در حضور بالاترین غلظت این ذره بهصورت معنیداری کاهش نشان داد.نتیجه گیری: از مجموع نتایج چنین بهنظر میرسد که نانوذره اکسید روی نسبت به فرم بالک تاثیر کمتری بر پارامترهای ذکر شده داشته است که احتمالا بهدلیل آزاد شدن کمتر یون روی تحت این شرایط باشد.
علی ریاحی مدوار؛ معین الدین نصیری بزنجانی؛ کبری یوسفی؛ مهدی محمدی
چکیده
هدف: هدف از انجام این تحقیق، بررسی توانایی گیاهچههای ازمک (Lepidium draba L.) در حذف یون‌های روی و نقره از محیط کشت بود. مواد و روش‌ها: بذرهای این گیاه در محیط MS جامد بهمدت 15 روز در حضور غلظتهای متفاوت دو یون نقره و روی کشت داده شدند. تجمع زیستی این فلزات در گیاهچه‌ها توسط دستگاه جذب اتمی اندازهگیری شد. علاوه بر این، خصوصیات بیوشیمیایی ...
بیشتر
هدف: هدف از انجام این تحقیق، بررسی توانایی گیاهچههای ازمک (Lepidium draba L.) در حذف یون‌های روی و نقره از محیط کشت بود. مواد و روش‌ها: بذرهای این گیاه در محیط MS جامد بهمدت 15 روز در حضور غلظتهای متفاوت دو یون نقره و روی کشت داده شدند. تجمع زیستی این فلزات در گیاهچه‌ها توسط دستگاه جذب اتمی اندازهگیری شد. علاوه بر این، خصوصیات بیوشیمیایی و مورفولوژیکی گیاهچه‌ها از قبیل فعالیت آنزیم‌های کاتالاز و سوپر اکسید دسموتاز، محتوی فلاونوئید کل، درصد جوانه‌زنی و طول ریشه و ساقه در تیمار با این یون‌ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان دهنده توانایی جذب هر دو فلز توسط گیاهچههای ازمک می‌باشد، بهطوریکه با افزایش غلظت فلزات در محیط کشت میزان جذب آنها نیز افزایش یافت. از طرف دیگر، محتوی فلاونوئید کل و همچنین فعالیت آنزیم‌های کاتالاز و سوپر اکسید دسموتاز با افزایش غلظت فلز در محیط افزایش یافت. در تیمار با یون نقره میزان جوانه‌زنی بذرها افزایش نشان داد، در حالیکه در تیمار با فلز روی، میزان جوانه‌زنی بذرها نسبت به شاهد تفاوت معنیداری نشان نداد. اگرچه طول ساقه در گیاهچههای تیمار شده با یون نقره بهطور معنیداری افزایش یافته بود، رشد ریشه کاهش نشان داد. رشد ریشه و ساقه در گیاهچههای تیمار شده با یون روی بهویژه در غلظتهای بالا بهطور معنیداری کاهش نشان داد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، بهنظر میرسد می‌توان گیاه ازمک را بهعنوان گزینه مناسبی جهت پالایش فلزات مذکور در مناطق آلوده معرفی نمود.
