طیبه باران زهی؛ جلال غلام نژاد؛ مریم دهستانی؛ اعظم جعفری؛ فاطمه ناصری نصب
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر عصاره آبی و اتانولی گیاهان دارویی شامل چریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس بر روی افزایش عمر انبارمانی پرتقال بهوسیله کاهش اکسیژنهای فعال و متعاقب آن کاهش فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانت است.مواد و روشها: در این پژوهش ابتدا از چریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس با استفاده از حلالهای آبی و اتانولی ...
بیشتر
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر عصاره آبی و اتانولی گیاهان دارویی شامل چریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس بر روی افزایش عمر انبارمانی پرتقال بهوسیله کاهش اکسیژنهای فعال و متعاقب آن کاهش فعالیت آنزیمهای آنتیاکسیدانت است.مواد و روشها: در این پژوهش ابتدا از چریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس با استفاده از حلالهای آبی و اتانولی عصارهگیری شد، سپس میوههای پرتقال با غلظتهای مختلف عصارههای گیاهی مذکور شامل 1000×2، 1000×4 و 1000×6، و همچنین کیتوزان و واکس، تیمار شدند. بعد از اعمال تیمار، میوهها در سردخانه با دمای 7 درجه سانتیگراد و رطوبت 80 تا 90 درصد نگهداری شدند. میوهها در ابتدای آزمایش و سپس هر بیست روز یکبار از انبار خارج و فعالیت آنزیمهای کاتالاز و پراکسیداز و همچنین میزان بیان ژن این دو آنزیم در میوهها اندازه‌گیری شدند. در بخش دیگری از این مطالعه آزمون پنل انجام گرفتنتایج: براساس نتایج، فعالیت هر دو آنزیم کاتالاز و پراکسیداز تحت تاثیر عصارههای گیاهی قرار گرفتند. در روز صدم، میوههای تیمار شده با عصاره اسطوخودوس اتانولی با غلظت 1000×6 دارای کمترین میزان فعالیت آنزیم کاتالاز با مقدار 13/2، و کمترین میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز مربوط به میوههای تیمار شده با غلطت 1000×6 عصاره آبی اسطوخودوس، بهمیزان 54/1 بودند. عصارههای آبی و الکلی اسطوخودوس برروی میزان بیان هر دو ژن کاتالاز و پراکسیداز تاثیر داشتند بهنحوی که کمترین میزان بیان ژن آنزیمهای کاتالاز و پراکسیداز در روز صدم، مربوط به تیمار 1000×6 عصاره اتانولی اسطوخودوس بهترتیب با مقادیر 66/6 و 28/5 بود.نتیجهگیری: با توجه به نتایج این تحقیق مشخص شد که بهطورکلی عصاره گیاهانچریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس تاثیر بر روی فیزیولوژی میوه پرتقال داشته و با کاهش فعالیت فیزیولوژیکی باعث کاهش میزان فعالیت آنزیمها و همچنین بیان ژنهای متناظر آنها میشوند.
