سمیرا داودمنش؛ محمد جعفر محمدیان
چکیده
هدف: در این مطالعه تاثیر Substance Pهموسیستئینه در حضور سیستئین بر میزان رشد سلولهای سرطانی PC12 بررسی و نتایج با نوع طبیعی آن مقایسه شد.مواد و روشها: سلولها در محیط کشت RPMI-Glutamax حاوی FBS، 10 درصد کشت داده شدند و فعالیت متابولیکی آنها در حضور غلظتهای مختلف پپتید و سیستئین با استفاده از تست MTT ارزیابی شد. سپس تغییرات ریخت شناسی ...
بیشتر
هدف: در این مطالعه تاثیر Substance Pهموسیستئینه در حضور سیستئین بر میزان رشد سلولهای سرطانی PC12 بررسی و نتایج با نوع طبیعی آن مقایسه شد.مواد و روشها: سلولها در محیط کشت RPMI-Glutamax حاوی FBS، 10 درصد کشت داده شدند و فعالیت متابولیکی آنها در حضور غلظتهای مختلف پپتید و سیستئین با استفاده از تست MTT ارزیابی شد. سپس تغییرات ریخت شناسی سلولها با استفاده از میکروسکوپ تمایز فازی مطالعه شد. بهمنظور بررسی تاثیر حفاظتی پپتید هموسیستئینه در برابر H2O2، سلولها بهمدت 3 ساعت در حضور H2O2 با غلظت 150 میکروگرم بر میلیلیتر تیمار شد و میزان تولید نیتریک اکسید آنها بهروش رنگ سنجی گریس مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان میدهد که هر دو نوع Substance p، در همه غلظتهای انتخابی موجب افزایش رشد سلولها و کاهش میزان NO در برابر سمیت H2O2شده است. بهویژه در غلظت 6 تا 10 مولار میزان رشد در حضور پپتید هموسیستئینه و طبیعی بهترتیب 65/78 درصد و 55/38 درصد افزایش داشته است که نشان میدهد نوع هموسیستئینه 1/40 درصد بیشتر از نوع طبیعی منجر به افزایش رشد شده است و میزان NO بهترتیب 36 درصد و 14 درصد کاهش داشته است. بنابراین Substance P هموسیستئینه توانسته 22 درصد بیشتر از نوع طبیعی سلولهای سرطانی PC12 را در برابر سمیت پراکسید هیدروژن محافظت کند.نتیجهگیری:SP-H در شرایط پاتولوژیک میتواند از طریق کاهش تولید نیتریک اکسید باعث افزایش رشد سلولهای سرطانی شده و روند پیشرفت بیماری را تسریع بخشد.
