وجیهه زرین پور؛ زهرا حاج ابراهیمی؛ مجتبی جعفری نیا
چکیده
هدف: در مطالعه حاضر اثر بی‌وزنی بر میزان مرگ و میر سلولی و بیان ژن p75NTR قبل و بعد از تمایز عصبی سلول‌های مزانشیمی مشتق از بافت چربی بررسی شد.مواد و روشها:در این مطالعه ابتدا سلول‌های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی جدا و کشت و تمایز داده شد. دستگاه کلینواستت تک محوره برای شبیه‌سازی بی‌وزنی بهمدت 6، 24 و 72 ساعت استفاده شد. از سلول‌ها ...
بیشتر
هدف: در مطالعه حاضر اثر بی‌وزنی بر میزان مرگ و میر سلولی و بیان ژن p75NTR قبل و بعد از تمایز عصبی سلول‌های مزانشیمی مشتق از بافت چربی بررسی شد.مواد و روشها:در این مطالعه ابتدا سلول‌های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی جدا و کشت و تمایز داده شد. دستگاه کلینواستت تک محوره برای شبیه‌سازی بی‌وزنی بهمدت 6، 24 و 72 ساعت استفاده شد. از سلول‌ها استخراج RNA صورت گرفت و تغییرات بیان ژن با تکنیک Real-time PCR بررسی شد. میزان زنده بودن سلول‌ها با روش MTT و میزان آپوپتوزیس با تست انکسین اندازهگیری شد.نتایج: نتایج ما نشان داد که بی‌وزنی بهطور قابل توجهی منجر به کاهش میزان بیان p75NTR در سلول‌های مزانشیمی شد. بی‌وزنی تاثیر معنیداری بر میزان زنده بودن سلول‌ها قبل و بعد از القای تمایز به سلول‌های شبه عصبی نداشت؛ اما میزان آپوپتوزیس را در سلول‌های تمایزنیافته در مقایسه با نمونههای کنترل کاهش داد.نتیجهگیری: با توجه به کاهش میزان مرگ و میر و افزایش پتانسیل تمایزی سلول‌ها، بی‌وزنی میتواند بهعنوان ابزاری قدرتمند و محیط جدیدی برای کشت و تمایز سلول‌های عصبی و دستیابی به درمانهاى پیوند موفقترمعرفی شود.
