محمد هاشم‌آبادی؛ حسینعلی ساسان؛ م‍ژده اماندادی؛ مهیار انصاری؛ آزاده ثمرغلامی
چکیده
هدف: در پژوهش حاضر، تاثیر شکلهای ساختاری مختلف پلاسمید برکارایی انتقال به‌درون میزبان مورد بررسی قرار گرفت و میزان سمیت حاصل از شکلهای مختلف پلاسمید برسلولهای میزبان بررسی شد.مواد و روشها: فرمهای ﺳﻮﭘﺮﮐﻮﯾﻞ، ﺣﻠﻘﻮی، نیمه‌برش خورده و ﺧﻄﯽ پلاسمید از ژل آگارز تفکیک شد. این ساختارها به‌سلولهای HEK293 انتقال داده ...
بیشتر
هدف: در پژوهش حاضر، تاثیر شکلهای ساختاری مختلف پلاسمید برکارایی انتقال به‌درون میزبان مورد بررسی قرار گرفت و میزان سمیت حاصل از شکلهای مختلف پلاسمید برسلولهای میزبان بررسی شد.مواد و روشها: فرمهای ﺳﻮﭘﺮﮐﻮﯾﻞ، ﺣﻠﻘﻮی، نیمه‌برش خورده و ﺧﻄﯽ پلاسمید از ژل آگارز تفکیک شد. این ساختارها به‌سلولهای HEK293 انتقال داده شد و کارایی انتقال و سمیت حاصل از هر یک از این اشکال با استفاده از تکنیک MTT مورد سنجش قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که میزان ورود شکل سوپرکویل پلاسمید pcDNA3.1+ به‌درون میزبان، بسیار بیشتر از بقیه اشکال است و میزان سمیت پلاسمیدها برای میزبان در حالت خطی بسیار بیشتر از سایر اشکال است. بنابراین نتایج نشاندهنده مناسب بودن فرم سوپرکویل برای افزایش کارایی انتقال و کاهش مرگ سلولی میباشد.نتیجهگیری: محققان میتوانند با استفاده از فرم سوپرکویل پلاسمید در فرایندهای انتقال ژن کارایی این فرایند را بهطور چشمگیری افزایش دهند.
