نسیم نوروزی؛ نرگس امراللهی بیوکی
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیرات استرس دمایی بر روند بازسازی بازوی ستارهی شکننده Ophiocoma scolopendrina و مقایسهی آن با روند بازسازی در دمای طبیعی بود.مواد و روشها: در این پژوهش، ستارههای شکننده O. scolopendrina جمع آوری شده از جزیره قشم به‌کمک محلول 5/3 درصد MgCl2.6(H2O) بیحس شدند و دو بازو از هر نمونه ستاره قطع شد. نمونهها به 6 دسته ...
بیشتر
هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیرات استرس دمایی بر روند بازسازی بازوی ستارهی شکننده Ophiocoma scolopendrina و مقایسهی آن با روند بازسازی در دمای طبیعی بود.مواد و روشها: در این پژوهش، ستارههای شکننده O. scolopendrina جمع آوری شده از جزیره قشم به‌کمک محلول 5/3 درصد MgCl2.6(H2O) بیحس شدند و دو بازو از هر نمونه ستاره قطع شد. نمونهها به 6 دسته تقسیم شدند: سه آکواریوم برای نمونههای شاهد (دمای 25 درجه سانتیگراد) و سه آکواریوم برای نمونههای تیمار استرس دمایی (دمای 32 درجه سانتیگراد). سپس مجددا در بازههای زمانی 24 و 72 ساعت، 14 و 21 روز پس از نخستین برش بازو، نمونهگیری انجام شد. نمونهها پس از فیکس و دکلسیفای شدن، رنگآمیزی و توسط میکروسکوپ نوری بررسی شدند.نتایج: بررسیهای بافتی روند بازسازی در نمونههای تیمار استرس دمایی نشان داد که سرعت بازسازی در آنها تا روز چهاردهم، بیشتر از نمونههای شاهد میباشد اما ازاین بازه زمانی به‌بعد تحمل دما خارج از توان آنها بود و منجر به آتوتومی و تخریب دیسک این ستارههای شکننده شد. ازطرفی یکی از نتایج جالب، آن بود که ستارههای شکنندهی تحت استرس دمایی، بازوی مینیاتوری خود را در زیر اپیدرم پوشانندهی محل جراحت بازسازی کردند که شاید مکانیسمی برای حفاظت از بازوی بازسازی شده ظریف و حساس این گونه بوده باشد.نتیجهگیری: نمونههای تیمار استرس دمایی، به‌علت افزایش سرعت متابولیسمی، سرعت بیش‌تری در فرآیندهای ترمیم و بازسازی از خود نشان دادند اما با طولانی شدن بازه زمانی، ستارهها دچار اتوتومی شده و از بین رفتند.
